Trebor's Flarden, belicht in telkens korte stukjes, verhaaltjes, anekdotes het leven, het be’leven,
op een Grieks eiland.
Soms direct, soms van veraf, soms via de media of van horen vertellen of zeggen, mond tot mond.
Als je weg bent uit de directe invloed van ooit thuis, ga je dingen anders zien, anders benaderen en
beoordelen, kritischer of soms lacherig.

vrijdag 10 februari 2012

Roken en de kosten voor...

Roken in openbare gebouwen, cafés en op werkplekken is niet toegestaan, volgens de wetgeving, maar de praktijk is wel anders...

Voorbeeld 1; het belastingkantoor, waar op de voordeur een ruim formaat sticker mij duidelijk maakt dat ik -gelukkig niet roker- het zojuist gerolde shaggie of sigaret buiten moet oproken of uitmaken. Keurig zoals het dus hoort en dan naar binnen, een walm van blauwe rook komt mij tegemoet, 112 bellen, want er zou maar zo brand kunnen zijn of het zou moeten komen van een warmlopertje in de airco. Nee, het is zuivere sigarettenrook, een keer diep ademhalen en je hebt minimaal een pakje bespaard, afkomstig van de aanwezige medewerkers en sters van de incasserende instantie. Hijsend en lurkend staan ze de mensen aan de balie te woord en als de rook om je hoofd is verdwenen en je weer buiten staat, meestal in euro’s iets lichter dan bij aankomst, is het een verademing, frisse lucht...

Voorbeeld 2; afspraak met een vriend om wat zakelijke dingen te bespreken, op de hoek in het café, het nuttige met het aangename verenigen. We draaien de deur open en direct weer dicht, rookvrij volgens de signalen op de deur, maar niets is minder waar, als je daar een biertje bestelt dan slaat het acuut dood in het glas. De inhoud van het café zit er lustig op los te stomen en trekt zich niets aan van het verbod. Dus op zoek naar een...
Het bankje in het bos bood uitkomst, lekker rustig, frisse lucht en uitsluitend een af en toe langs wandelende roker die zijn longinhoud in rook ziet opgaan. Het biertje hebben we er maar bij gedacht...

Voorbeeld 3; er zijn ook instanties waar het wel goed gaat en het ‘nadeel’ niet bij de bezoeker komt te liggen, maar bij de werkgever. Elk uur de longen volzuigen met nicotine om weer even vooruit te kunnen, een shot ‘energie’ opdoen, bij de zijdeur van het kantoor, lekker in het zonnetje.

Elk uur 5 minuten, op een werkdag van 8 uur is dat 40 minuten, 5 dagen per week is bij elkaar maar liefst 200 minuten. Dat is 3 uur en 20 minuten in rook op laten gegaan, verspilde werktijd.
Nu bent u eigenaar van een bedrijf met 20 man/vrouw personeel, waarvan er 10 rokers zijn, en allemaal gebruikmakend van de 5 minuten per uur.
5 x 8 x 5 x 10 = 2.000 minuten = 33 uur en 20 minuten = bijna een volwaardig personeelslid dat wordt geconsumeerd per week.
Uitgaande van 200 werkbare dagen per jaar, 40 weken, komt dus neer op 40 x 2.000 minuten = 80.000 minuten : 60 = 1.333 uur en 20 minuten per jaar.
Zet dit eens af tegen een uurloon van € 10,00 netto, tel uit je verlies, € 13.330,00 en een klein beetje. Dat is het salarispostje, dan is er nog niet gekeken naar de mogelijke inkomsten die verloren gaan, de opbrengst per uur voor het bedrijf.

En de andere 10, mogen die eerder naar huis, langer vakantie, meer salaris, grotere winstuitkering aan het einde van het jaar..?