Tijd voor een rollatorvriendelijke gevangenis..?

Soms moet je of ga je eens een keer vreemd, maar dit komt mede omdat een vriend het Belgische geloof of ongeloof als nationaliteit bezit, dus vandaar. België doet een vreemde constatering, de inhoud van de gevangenissen vergrijst langzaam. De hoeveelheid bewoners voor verschillende tijden met een leeftijd van zestig jaar en ouder is in de laatste twaalf jaar verdrievoudigd.

De directeuren van deze instellingen overwegen nu het instellen van een aparte vleugel voor deze zestigplussers, een vleugel met een rollatorvriendelijke indeling, geen drempels en rijbanen voor rechts en links, ter voorkoming van botsingen. Rechts krijgt, zoals in het gewone verkeer, voorrang bij het passeren van zijgangen, op weg naar het ontbijt, lunch of diner. Wellicht moet er ook eens grondig naar de menukaart worden gekeken, cholesterol verlagende maaltijden en brood zonder grove graankorrels ter voorkoming van gebitsbreuken.

De reden of verklaring voor deze ‘spontane aanwas’ is er niet daadwerkelijk aan te tonen, al  zijn er de laatste tijd wel opvallend veel verdachten van respectabele leeftijd die betrokken zijn, direct of indirect, bij het smokkelen en handelen in drugs.

Deze lucratieve bezigheid is mogelijk een aanvulling op het gekorte pensioentje of een tekort aan AOW-inkomsten.

Wellicht moet het politiekorps inhaken op deze ontwikkeling en sportief gedrag vertonen, want het zijn tenslotte je vrienden, door het inzetten van agenten met een minimum leeftijd van zestig jaar, rennen helpt dan en de fitste wint. De benodigde attributen die normaal aan de riem hangen van de wetsdienaren kunnen ook worden aangepast, in plaats van een pistool kan er een hartdefibrillator en een doosje met hartpilletjes komen. De peperspray kan worden vervangen door een tweetal busjes zuurstof, ééntje voor de crimineel en het andere voor de agent zelf, voor na de gedane achtervolgingsinspanning. De portofoon om te melden, nadat hij weer op adem is gekomen, dat de dader is gepakt, en de handboeien om te voorkomen dat er een tweede sprint moet komen, onmogelijk want het zuurstof is op, mogen blijven hangen.

Het laatste nieuwtje dat kan worden ingezet in de strijd tegen de ‘grijze-haren-criminaliteit’, een rollator met zwaailichten en gillende sirene’s.

Wijken op stelten...

Problemen in diverse wijken in diverse steden, regelmatige overlast van jongeren die de buurt terroriseren. Vernielingen, drinken van alcohol open en bloot op straat tot dronkenschap zich van hen meester maakt. Mensen lastig vallen, bedreigingen, hoge criminaliteit, van winkeldiefstallen, kleine berovingen en inbraakjes tot en met de levendige handel in soft en hard drugs, vechtpartijen met uiteenlopend letsel, van een blauw oog tot en met ‘levenslang’ gehandicapt..!

Busdiensten worden stopgezet omdat buschauffeur zijn bedreigd en/of in elkaar geslagen. Daarmee maak je het ook onmogelijk voor de ‘normale’ bevolking zich naar elders te verplaatsen. Harde hand, praten, alternatieve vakanties aanbieden waar elke Hollandse jongen van droomt om ze maar een beetje gunstig te stemmen. Tot overmaat van ramp komt het zeilschip, ja een echte cruise voor ‘randdebielen’, eerder terug omdat de sfeer aan boord uit de hand loopt.

Geen enkele maatregel schijnt te helpen tegen dit soort ‘fijne medemensen’, zowel van Nederlandse als buitenlandse afkomst.

Naar school gaan ze niet of willen ze niet, maar willen wel alles hebben, mooie kleding, mobiele telefoon met de allerlaatste nieuwe snufjes, scooters, brommers en auto’s. Omdat te financieren moet er dus wel worden ingebroken, geroofd of gedeald.

Maar ze hebben nu oplossingen voor de problemen, voor de wijken ‘op stelten’.

Eigenlijk moeten deze beslissers over maatregelen eerst iets anders gaan doen, namelijk gaan wonen in de wijk waar het probleem zich bevind. Huur een huisje, verkleed en sminck je, voor een bepaalde periode en registreer wat de mensen daar dagelijks ondervinden. Zo krijg je daadwerkelijk inzage in de problematiek, want in ’t Gooi, Kralingen, Wassenaar of welke andere super wijk dan ook, heb je niet de straatterreur zoals in de achterstandswijken die zogenaamd niet meer zouden bestaan, ‘kein geloel’.

Het straatverbod of bijpassend wijkverbod, hoe te handelen als je nu net in die straat of wijk woonachtig bent. Slapen en eten elders, een wijkje verder en vervolgens ontstaan daar dezelfde taferelen en moet het eindigen in een dorps- of stadsverbod. Wonen in een hutje op de hei. Leuke maatregel, maar wie controleert de opvolging van het verbod? Een agent aan het begin van de wijk, elke passant vragen of die over een verbodje beschikt en dan mag je er niet in. Maar oké, dan overtreedt een notoire relspecialist zijn straat- of wijkverbod en wordt hij of zij opgepakt. Vierentwintig uur cel is toegestaan en dan, de papierwinkel, maanden wachten op een uitspraak van de rechter en in tussentijd gewoon doen waar ze reeds lang mee bezig waren, doen wat ze willen en of jij daar nu overlast van hebt of niet, bomt niet.

Meer blauw op straat door de papierwinkel te minimaliseren en het eenvoudiger te maken om aangifte te doen. Om met de woorden van de Minister te spreken, de bezem door de formulieren en de protocollen. Eenvoudiger is niet het woord, want even vertellen dat, dat en dat is gebeurd, lijkt me niet de meest moeilijke zaak. Nee, het veiliger aangifte kunnen doen en niet een paar dagen later je auto als een vreugdevuur terug te vinden op de hoek van straat of je huis volgespoten met graffiti en de ramen voorzien van airconditioning. Je voortuintje te zien veranderen in een vuilnisbelt, Napels waardig. Dan vergeten we nog de directe bedreigingen en molstaties.

Snelrecht, wat heet snel, gemiddeld wordt over zaken vijf tot zes maanden gedaan en dat willen ze nu terug zien te brengen tot één maand.

Oppakken en binnen een paar uur voorleiden en vastzetten tot de rechtzaak dient. Dat laatste mag ‘wat langer duren’, niet direct de druk op de ketel, laat ‘m maar even zweten achter een paar ijzeren stangen. Kan er alvast worden geleerd hoe zich, als hij of zij zo door gaat, straks te gedragen, netjes in de maat anders wordt het cipiertje kwaad. Maar het cipiertje wordt niet kwaad want ik zit achter prikkeldraad, één, twee in de maat.

Daarna de aangerichte schades verhalen op de persoon en als deze niets te makken heeft op zijn of haar ouders, tot de laatste cent. Korten op de kinderbijslag en alle luxe in huis, rien ne va plus, die flatscreen is niet meer van u.

Reken maar dat het een huis ‘op stelten’ wordt na de uitspraak van de rechter en de dader, na gezeten straf, bij thuiskomst een warme ontvangst te wachten zal staan. De zaak laten regelen door de ouders door de ouders aansprakelijk te stellen en af te laten rekenen voor de daden van hun kind. Bij herhaling naar een klassiek werkkamp ergens op de hei, die uitwijkplaats bij een uitgedeeld straatverbod.

Mocht na twee keer, dus eerst zitten en daarna werken, er toch nog een herhaling komen, samen met de ouders, want die zijn dus niet capabel genoeg om hun kind of kinderen netjes op te voeden, terug naar land van herkomst. Daar kunnen zij hun kind of kinderen dan opvoeden naar de normen van hun eigen land, hun thuisland, een land op stelten.

Zoals het handje thuis tikt, tikt het nergens beter..!