Roken en de kosten voor...

Roken in openbare gebouwen, cafés en op werkplekken is niet toegestaan, volgens de wetgeving, maar de praktijk is wel anders...

Voorbeeld 1; het belastingkantoor, waar op de voordeur een ruim formaat sticker mij duidelijk maakt dat ik -gelukkig niet roker- het zojuist gerolde shaggie of sigaret buiten moet oproken of uitmaken. Keurig zoals het dus hoort en dan naar binnen, een walm van blauwe rook komt mij tegemoet, 112 bellen, want er zou maar zo brand kunnen zijn of het zou moeten komen van een warmlopertje in de airco. Nee, het is zuivere sigarettenrook, een keer diep ademhalen en je hebt minimaal een pakje bespaard, afkomstig van de aanwezige medewerkers en sters van de incasserende instantie. Hijsend en lurkend staan ze de mensen aan de balie te woord en als de rook om je hoofd is verdwenen en je weer buiten staat, meestal in euro’s iets lichter dan bij aankomst, is het een verademing, frisse lucht...

Voorbeeld 2; afspraak met een vriend om wat zakelijke dingen te bespreken, op de hoek in het café, het nuttige met het aangename verenigen. We draaien de deur open en direct weer dicht, rookvrij volgens de signalen op de deur, maar niets is minder waar, als je daar een biertje bestelt dan slaat het acuut dood in het glas. De inhoud van het café zit er lustig op los te stomen en trekt zich niets aan van het verbod. Dus op zoek naar een...

Het bankje in het bos bood uitkomst, lekker rustig, frisse lucht en uitsluitend een af en toe langs wandelende roker die zijn longinhoud in rook ziet opgaan. Het biertje hebben we er maar bij gedacht...

Voorbeeld 3; er zijn ook instanties waar het wel goed gaat en het ‘nadeel’ niet bij de bezoeker komt te liggen, maar bij de werkgever. Elk uur de longen volzuigen met nicotine om weer even vooruit te kunnen, een shot ‘energie’ opdoen, bij de zijdeur van het kantoor, lekker in het zonnetje.

Elk uur 5 minuten, op een werkdag van 8 uur is dat 40 minuten, 5 dagen per week is bij elkaar maar liefst 200 minuten. Dat is 3 uur en 20 minuten in rook op laten gegaan, verspilde werktijd.

Nu bent u eigenaar van een bedrijf met 20 man/vrouw personeel, waarvan er 10 rokers zijn, en allemaal gebruikmakend van de 5 minuten per uur.

5 x 8 x 5 x 10 = 2.000 minuten = 33 uur en 20 minuten = bijna een volwaardig personeelslid dat wordt geconsumeerd per week.

Uitgaande van 200 werkbare dagen per jaar, 40 weken, komt dus neer op 40 x 2.000 minuten = 80.000 minuten : 60 = 1.333 uur en 20 minuten per jaar.

Zet dit eens af tegen een uurloon van € 10,00 netto, tel uit je verlies, € 13.330,00 en een klein beetje. Dat is het salarispostje, dan is er nog niet gekeken naar de mogelijke inkomsten die verloren gaan, de opbrengst per uur voor het bedrijf.

En de andere 10, mogen die eerder naar huis, langer vakantie, meer salaris, grotere winstuitkering aan het einde van het jaar..?

Waar is m’n broek..?

Na het onderstaande te hebben gelezen, hangt het edele delen beschermende kledingstuk op mijn knieën en mijn onderlip er nog net boven.

Dit moet toch niet kunnen, met pensioen op je 50ste met een gouden handdruk van € 9.000,= (bruto) per maand tot aan zijn of haar 63ste.

De Europese Unie ‘schopt’ er 340 ambtenaren uit met vervroegd pensioen vanaf hun 50ste tegen de bovengenoemde maandelijkse vergoeding om plaatst te maken voor 340 nieuwe ambtenaren uit toetredende lidstaten, ondermeer uit Polen, Malta en Estland.

Even een klein rekensommetje voor de komende 13 jaar:

€ 9.000,= x 12 = € 108.000,= x 13 jaar = € 1.404.000,

en dan dat bedrag nogmaals vermenigvuldigen met 340.

Houdt u vast, vertel het niet tegen uw kinderen en vooral niet boos worden, koken mag, maar overkoken niet;

340 x € 1.404.000,=  is maar liefst € 477.360.000,=.

Dit kan toch niet waar zijn, dit kun je toch niet maken tegenover bevolkingsgroepen in vele lidstaten die langer moeten gaan werken dan hun 65ste of zoals in menig land in Zuid-Europa hun pensioen van de ene op de andere dag –inkomen van slechts € 600,00 < > € 800,= per maand- gehalveerd zien worden.

Hoe dwaas kan het worden, geldverslindende maatregelen die de belastingbetalende Europeaan maar moet blijven ophoesten...

Zes keer vol en dan twijfelen aan het bewijs...

Zes keer vol in het gezicht en de rechter ziet dit niet als een poging -bewezen- om de agent opzettelijk lichamelijk letsel toe te brengen. In menig bokswedstrijd -die veelal op vrijwillige basis en als sport wordt gehouden- stopt de scheidsrechter de partij om even polshoogte te nemen of het geraakte slachtoffer nog wel in staat is verder te boksen. In de partij 'Marokko - Justitie' was er geen scheidsrechter om de agent te redden door het werpen van de handdoek.

Wat nu als het andersom zou zijn geweest, de agent ramt zes keer vol in het gezicht van een zich verzettende belager, dan zijn de rapen gaar en worden er landelijk hele woonwijken platgewalst, geplunderd en zwart geblakerd door 'beledigde, zogenaamde ook slachtoffers'.

De desbetreffende agent kan het voor zijn hele leven, minimaal voor zijn carrière bij de politie, wel schudden. Die komt er niet vanaf met 20 uur kauwgummetjes van de straat peuteren, nee, die krijgt 'levenslang'. Meneer de rechter, kies nu eens -zonder het recht uit het oog te verliezen- voor de realiteit. Het gedrag van de straat mag niet de taal van de rechtspraak worden en daar gaat het nu akelig op lijken.

Wat zou u doen als deze zelfde 'man' u in de rechtbank, na uw uitspraak, een aantal rake dreunen midden op uw neusbeentje zou laten landen, wat is dan uw uitspraak, het is niet bewezen dat...

Zou het niet eens tijd worden om de bedenkers en uitvoerenden -politici en in dit geval rechters- eens een aantal weken midden tussen het probleem te laten wonen. Huur een aantal huizen in de 'fijne wijken', geef de desbetreffende personen een 'vermomming' om te komen en te gaan en laat ze daarna nu eens na gaan denken voor ze ook maar iets voorstellen. Het in het 'echie' meemaken, het aanhoren van de taal van de huidige straat, waar je eigen dochter uitgemaakt wordt voor hoer als ze niet kijkt of luistert, zelf krijg je alle verwensingen en ziektes naar je hoofd geslingerd waar miljarden aan research voor worden besteed om deze te bestrijden. Je krijgt ze voor free, gratis en voor niks.

Laat de heren beslissers eens met beide benen in de ware wereld komen kijken en dan zullen ze wel degelijk een geheel andere kijk krijgen. Dit kan ook ten voordele zijn van een dader, maar zeker van de mensen die het op de straat moeten doen. Respect tonen voor deze mensen, dat verdienen ze.

Maak een spelregelboekje met 'taakstraffen'; geweld tegen een agent(e), ambulancebroeder/zuster, brandweerman/vrouw of andere hulpverleners/sters; 7 dagen in Noordoost Groningen van 's morgen 7 tot 's avonds 7 op de knietjes in het land, aardappels rooien, spruiten plukken en er niet met de pet naar gooien, niet goed een dag verlenging van het contract.

Daarnaast natuurlijk de schade verhalen op de dader en laat deze zijn 'handlangers' maar verklikken. 100.000 € : 10 of door 25 scheelt aanzienlijk. 

Loontje komt om zijn boontje, in dit geval om aardappels of spruitjes...

Sport verbroedert toch, ja toch..?

Dat er hooligans waren in het voetballen weten we al heel lange tijd, dat is gewoon normaal en als van zelf sprekend. Maar dat het er bij het basketballen inmiddels niet meer voor onderdoet is voor mij nieuw. Helaas, maar het is niet anders gezien de stroom van berichten vanuit het basketballen in Griekenland en omliggende landen.

De drie punters vlogen je er om de oren, op Cyprus, een potje van de lokalen tegen het Turkse team. Nu weten we dat de gemoederen in het dagelijks leven op Cyprus er eentje is van ‘op het scherpst van de snede’ en er dus weinig voor nodig is om een vlammetje in de pan, in dit geval in het stadion, te laten slaan.

Vanavond naar de ball game en we nemen mee, stenen, stokken en laten de normaal daar aan wapperende vlaggen thuis en messen, de standaard uitrusting voor een rustige avond. De Cyprioten winnen in een wedstrijd waarin tijdens de wedstrijd er geen incidenten waren waarvoor je compleet uit je dak zou  moeten gaan.  Ongeveer 1000, zich fans noemend, hersenloze hooligans, achtervolgen de spelers tot zelfs in de kleedkamer en daarbij raakt een Turkse trainer gewond, hij breekt een vinger. De achtervolgende politie wordt vervolgens bekogeld met stenen en moet traangas gebruiken om de zaak tot de orde te roepen.

Het hele incident, met de gevoeligheden op het eiland, brengt ook de onderlinge verhoudingen tussen de Grieks Cyprioten en de Turks Cyprioten ernstig in gevaar en zal in de toekomst de onderhandelingen zeker beïnvloeden.

Bij het eerste incident vindt het zelfs op politiek niveau een weerslag, maar als ‘verzachtende omstandigheid’ kan worden aangevoerd dat het spelletje met politiek gevoelige basketlocaties werd verspeeld.

Maar dan het volgende, locatie Thessaloniki, na de pot PAOK en Olympiakos Iraklis, beide teams  lokale matadoren, rellen, oké, dat is dus niets nieuws meer inmiddels. 22 arrestaties is een gemiddeld aantal die zich de komende dagen, weken, maanden en straks, na herhaling, jaren kinnen vermaken met ene potje ballen op de binnenplaats, als luchting, van een keurig omheind speelveld waar ontsnappen aan een dunk onmogelijk is.

Na de rellen in de stad is een 18-jarige supporter van PAOK meegesleept naar het supportershome van Iraklis en daar mishandelt en opgesloten in een toilet. De andere dag is hij daar bevrijdt door de politie bij een inval in het supportershome. Hierbij zijn, we gaan vanavond basketballen kijken, ondermeer knuppels, geïmproviseerde wapenstokken en, ja echt waar, brandbommen gevonden.

Je gaat toch graag met je zoon naar de wedstrijd van heden avond, spanning, goed spel, sensationele acties, daar waar voor je gaat en dan ‘extra time’, klootzakkentijd...

Sorry, maar er is er weer eentje...

Zot, zotter, zots, en we laten het ons allemaal welgevallen. Het volgende voorbeeld stamt uit een bericht over een school in Spanje, ver van jullie en ook mijn bed, maar dusdanig te gek voor woorden dat ik er toch wel een aantal woorden aan wil verspillen. Het dorp, althans de naam van het dorp zou bij de keuze om ergens te gaan wonen al een aantal Korancitaten in werking moeten zetten, de eerste vier woorden zal geen profeet, dus laat staan Allah, over struikelen. Maar het vijfde woord zou zo maar een reden kunnen zijn om een paar kilometer meer te bewegen in de richting van een dorp, iets verder weg. De naam wekt zelf verhuizingverschijnselen op bij katholieken.

‘La Línea de la Concepción’, vrijvertaald; de lijn, de grens tussen, in dit geval Spanje en Gibraltar, en de Onbevlekte Ontvangenis van Maria, de moeder van Jezus. Toen was het woord concepcion, voorkomen van, nog niet uitgevonden, voorkomen van is pas in de geciviliseerde wereld een ingeburgerd begrip geworden en in de wereld van de gelovigen een beladen woord en daad.

Wippen met zekerheid past niet in één van de hoofdstukken van der geschriften van de Islam.

Het heeft helemaal niets te maken met wat zich heeft afgespeeld op een schooltje in het dorp waar veel dingen hadden kunnen worden voorkomen of alsnog moeten worden voorkomen, conceptie tot in de hoogste (Islamitische) kringen is gewenst, eigenlijk noodzakelijk.

Het gaat om een aantal inwoners van dit dorp die op een achterlijke wijze reageren op iets heel normaals. Volgens het bericht heeft het woord ‘ham’ de zaak op de ‘grill’ gelegd en is er aangifte gedaan tegen een leraar van het lokale schooltje.

De aardrijkskundeles ging niet over de locatie van La Línea of het thuisland van de aanwezige moslim leerling, maar gewoon in algemene zin over de oprukkende verwoestijning van Spanje, de opwarming van de aarde. Het enige dat werd opgewarmd was een uitspraak van de leraar, dat door dit natuurverschijnsel het dorp Trevelez, ergens in de middle of nowhere van de Sierra Nevada, uitermate geschikt is voor het in de zon drogen van hammen. De aanwezige moslim, een broekie, steekt zijn nog niet afgehakte hand voor oneerbaar gedane dingen als broekie, in het broekie, uit het broekie, een dan een rukkie, zoals elke jongen doet als het moment sterker is dan de Koranwil, omhoog.

Meester, niet master, lees het dus niet verkeerd, gewoon als leraar, de klassieke man voor de klas, eentje van het oude soort, waar één plus één nog steeds vijf is, wilt u het woord ‘ham’ of ‘hammen’ niet meer gebruiken omdat hij dit volgens zijn religie een belediging vindt.

De man die het lef in zijn lijf had om het woord ‘hammen’ in het bijzijn van onze fanatieke ‘Achmed’ in de mond durfde te nemen geeft als reactie, als je iets wilt leren zeg ik wat ik moet zeggen. Het ‘beledigde onderdeurtje’ gaat naar huis en jammertje het ‘hammetjesverhaal’ tegen zijn vader en moeder, die vervolgens besluiten, besluit, want pa beslist en ma moet zwijgen, om aangifte te gaan doen bij de politie.

De verklaring zou de woorden bevatten, arme agent die het op heeft moeten schrijven, dat er - letterlijk overgenomen uit het bericht - sprake zou zijn van ‘psychologische mishandeling binnen een context van racisme en haat’.

De context kan ik niet echt ontdekken en de mishandeling vind ik ook niet direct ergens in mijn grijze hersencellen terug, maar ja die denken ook niet als een gehersenspoelde Mekkaknieler.

Onze agent, geboren waarschijnlijk uit een relatie zonder anticonceptie, heeft vervolgens de krijthanterende schoolbordenvuller met onislamitische vleessoorten, op het matje geroepen en gehoord. Daarna, ja daarna, is hij doorverwezen naar de ‘Junta, gevaarlijk woord, ‘de Andalucia’, verantwoordelijk voor het onderwijs. De Junta heeft kennis genomen, zoals normaal bij een Junta, van de aangifte en heeft vervolgens alle juridische hulp die hij mogelijk nodig heeft, waarvoor?, toegezegd en direct een algemene oproep gedaan tot...

Respect, nogmaals je hoeft en mag de moslims niet zonder respect te behandelen, maar ook van hun kant dient er respect te zijn voor onze cultuur, en ham is voor ons een heerlijk stukje vlees als broodbeleg of door de spaghetti.

Als dingen op deze manier zo doorgaan zullen we onze taal aan moeten gaan passen en zal het woord ham voortaan als Halalsalami in de koelvitrine bij de slager en supermarkt, ritueel verpakt, liggen. Eten zullen ze het niet of de nieuwe titel zou ze op het verkeerde been moeten zetten en valt het ineens onder de islamitische delicatessen, maar het is nog steeds die zelfde ham, zongedroogd.

Maar het gaat er eigenlijk om, dat onze eigen kinderen gedwongen worden om op een andere manier les te krijgen, zoals in dit geval aardrijkskunde, dan wij het wensen. Dit speelde zich af in Spanje, maar kan ook zo ergens op het platteland van Nederland, de provincie Overijssel en Groningen, het dorp Den Ham, oeps, die zijn nodig aan een naamsverandering toe. Dat is de aardrijkskundeles nog maar. Maar dan krijg je problemen met namen, zoals mijn ex-zwager met de achternaam Van der Ham, met aanduidingen in het straatbeeld, Hammerweg, Hammerdijk, Hammersteeg, met benamingen van producten, Hamburgers, Hamsters of Boterham...

Eén ding zullen we nooit meer leren, dat je in Trevelez het beste je hammen kunt laten drogen, in de zon...

Je zal maar een ‘gewone’ Griek zijn op dit moment...

Het negatieve beeld dat bijna dagelijks, via de diverse media, maar weer wordt gegeven van Grieken is niet helemaal waar. Her en der zijn er mensen met verschijnselen die kloppen; luiheid, gespecialiseerd in het ontduiken der directe belastingen, vervroegd met pensioen, corruptie, etc. Dat komt in elk land voor, dus daarbij hoeven we niet ‘het braafste jongetje van Europa’ uit te hangen.

Maar velen, de meesten, zijn op dit moment niet te benijden, met een salaris, voor iemand die bijvoorbeeld in en winkel werkt, van € 700,00 per maand, trek daar nu eens af de kosten voor elektra, water, huur, auto of openbaar vervoer, de dagelijkse koffie en de maaltijden - hierbij zijn eventuele schoolgaande kinderen met bijbehorende bijlessen nog niet inbegrepen – dan blijft er maar heel weinig speling over.

Daar is in december ineens de onroerend goed belasting op de rekening verschenen van het elektriciteitsbedrijf DEH, 50% in dit jaar en 50% in het volgende jaar. Korten op de salarissen en dan een extra belasting invoeren maakt het besteedbare bedrag er ook niet groter van en dat is weer terug te vinden in het straatbeeld, winkel na winkel sluit haar deuren of zijn open en doen uit zuinigheidsoverweging niet eens het licht aan.

Een ander voorbeeld; een leraar had, ja had, een maandsalaris, riant voor Griekse begrippen, van € 1.200,00 en zo maar van de ene op de andere dag was er 1/3 verdwenen als sneeuw voor de heerlijke zon, dus nog maar € 800,00.

De ouderen met een pensioentje waar ze hard voor hebben gewerkt, ‘tsjakka’, het mes erin, vanaf vandaag nog 50% van de maandelijkse portemonnee vulling, wat vaak inhoudt dat er nog maar € 350,00 te besteden valt. Ga daar maar eens het rondje mee maken langs de diverse loketten waarvan de rekening is binnen komen vallen als een ‘bom’.

Mensen kunnen hun ziektekostenverzekering niet meer betalen en stappen er dus uit, apotheken hebben al maanden geen vergoedingen van de staat gekregen op de geleverde medicijnen - met kortingen van zo’n 66% voor de ‘consument’ – en zijn overgegaan tot het incasseren van het volledige bedrag.

De supermarkt is reeds door vele Grieken verlaten en heeft plaats gemaakt voor de prullenbakken in de straten van de steden, dus zover gaat het al. Mensen die de huur niet meer kunnen betalen en in de metrostations slapen, overgaan tot stelen en zelfs zover in de wanhoop zijn gedreven dat er niets anders meer rest dan het onomkeerbare, rust in vrede...

Het beeld van een bodemloze put waar geld naar toe moet, is heel dicht bij de waarheid, en er zal snel iets moeten gebeuren en daar wordt ook hard aan gewerkt. Athene is net als Rome, zie ook daar wat er gaande is, niet in één dag gebouwd en de puinhoop van de oude - de jarenlang mooi weer spelende en de eigen zakvullende - regeringen, dus niet de laatste en de huidige die aan de zware klus zijn begonnen om te redden wat er te redden valt, kan dus ook niet in één dag worden opgeruimd, niet in één jaar, niet in vijf jaar, nee, dat neemt zeker nog wel een jaar of tien in beslag.

Er zal een complete mentaliteitsverandering noodzakelijk zijn om het fraaie Griekenland weer langdurig op de rails te krijgen en te houden. Investeerders die kunnen zorgen voor export en dus inkomsten  voor het land en daarmee de economie niet geheel afhankelijk te laten zijn van toerisme, wachten op de mensen die hun zuur verdiende euro’s willen komen besteden op de vele schitterende eilanden, de steden met de vele historische bezienswaardigheden, de taverna’s met het overheerlijke Griekse eten.

Laat uw fantasie rustig gaan en denk even niet aan negatieve zaken, dat is voor politici, de gewone Griek ontvangt u met open armen...

Wie is de Kerstman..?

Een Griek en niet een in het hoge noorden, de Noordpool of Rovaniemi, een gat ergens in Finland, wonende weldoener in een arrenslee met een setje rendieren ervoor.  Agios Basilius ofwel de Kerstman is een door de commercie groot gemaakt fenomeen en die rondom de Kerstdagen zijn intreden en inkopen komt doen of eigenlijk laat doen, door de papa’s en de mama’s voor het vieren van Kerstmis. Deze pakjesregen wordt in groten delen van de wereld op 24 of 25 december uitgestort over de kinderen en vrienden. Maar eigenlijk heeft de Kerstman, Santa Claus, Father Christmas, Papa Noël of hoe je hem ook noemen wil, helemaal niets te vieren of te herdenken, want 25 december wordt de geboorte van Jezus gevierd. Tijdens die dagen viert iedereen die een naam heeft die een afgeleide is van Christus zijn of haar naamdag, zoals het binnen de Grieks-orthodoxe cultuur de gewoonte is.

Eigenlijk geeft de Kerstman, Agios Basilius, zijn cadeautjes pas weg op 1 januari, zijn naamdag. Deze Griekse ‘Kerstman’ is geboren rond 330 na Christus en droeg de naam Basilius van Caesarea, Basilius de Grote of op z’n Grieks;  Άγιος Βασίλειος ο Μέγας. Deze heugelijke dag vond plaats in het dorpje Kayseri, provincie Cappadocie, en dat ligt in het hart van Turkije, nu dan. Toen bestond Turkije nog niet en was het hoofdzakelijk Christelijk gebied en behoorde het toe aan een van de meests machtige Griekse koningen uit de geschiedenis, Alexander de Grote. Een commandant van Alexander werd gouverneur en kroonde zich later tot koning van deze provincie. Na de val van het rijk van Alexander en enkele tussentijdse Pondos, waaronder Mithradates IV, en Armeense koningen, werd circa 93 voor Christus de hele regio Romeins.

Toen Agios Basilius in 330 na Christus werd geboren stond zijn wieg, samen met die van totaal maar liefst 9 broertjes en zusjes, in het Byzantijnse rijk, met de hoofdstad Constantinopel, of volgens de Romeinen Nova Roma en nu het huidige Istanbul.

Hun vader was een Pondos Griek, Basil de Elder, en was een welgesteld man. Direct na zijn geboorte verhuisde de familie naar het Noordoosten van Turkije, Pondos gebied, aan de borders van de Zwarte Zee.

Basilius studeerde in Athene het Christelijke geloof en werd op latere leeftijd pas bisschop en had volgens de geschiedenisboeken al zijn bezittingen, zoals ook Sinterklaas dit heeft gedaan, weggegeven aan de armen en de kinderen. Hij stierf op 1 januari 379 na Christus en volgens de Orthodoxe traditie geeft hij dan zijn cadeautjes aan de kinderen en wordt er Vasilopita gegeten, een pita met daarin meegebakken een muntje voor goed geluk.

Even in de kantlijn: Trebor is dus een Basilius (Vasilius), want die is geboren op 1 januari...

Over de hele wereld zijn er tal van relikwieën bewaard gebleven uit de periode van Basilius, maar het meest belangrijke is zijn hoofd. Dat ligt, samen met het mythische zwaard ‘Durandal’, waarvan wordt beweerd dat er de resten van het bloed van Basilius aan kleven,  in het klooster van de Grote Lavra op de berg Athos in Griekenland.

Voor de Grieks-orthoxen zijn Agios Nicolaos en Agios Basilius twee geheel verschillende personen met veel overeenkomsten, weldoeners en beiden van Griekse afkomst.

Dus niet een Spaanse of Noordpoolse of mogelijk Finse afkomst, nee, Grieks..!

Wat zal het nu weer zijn in Den Haag..

Kom je naar Nederland word je met, al naar gelang je land van afkomst, met open armen ontvangen en voorzien van een compleet routeboek naar alles wat het sociale stelsel maar te bieden heeft. Inburgeringscursus, uitkeringen, hulp bij het verkrijgen van huisvesting, scholing voor de kinderen, alles kan en mag. Pamperen en vooral voorkomen dat er ook maar iets zou rieken naar ‘discriminatie’.

Misschien moet dit ook wel zo zijn in een welvaartsstaat als Nederland en moeten we ‘nieuwe Nederlanders’ wel verwennen en uiterst behulpzaam zijn bij alle mogelijke zaken.

Maar, er is een maar, een hele grote maar; als ik in de Wereldkrant telkens maar weer lees dat je als inwoners, bezitter van een kostbaar Nederlands paspoort, na geleverde werkzaamheden elders in de wereld terug wilt keren, krijg je de problemen.

Heb je in het land waar je hebt gewoond de man of vrouw van je dromen ontmoet en daarmee een gezinnetje hebt opgebouwd, mogen hij, zij of allemaal Nederland niet in. Het lijkt er soms wel op dat je ‘outlaw’ bent, een verschoppeling, een overloper die jaren elders zijn of haar geld heeft verdiend. Het aanvragen van woonruimte, een crime, het verkrijgen  van een studiebeurs, minimaal een academische scholing in het bezit moeten hebben om de beweegredenen om deze niet te verstrekken te kunnen begrijpen. Aanvragen van een DigiD, een drama, informatie in zien te winnen via de telefoon, 08, 09 of welke nummers dan ook geven geen gehoor vanuit, gesloten voor over de grens. Speciale informatienummers voor mensen in het buitenland, soms wel, soms niet, meestal geen antwoord of het tellertje van de lokale telefoonmaatschappij zorgt voor een economische piek waar nog jaren op voortgeleefd kan worden. Bellen naar instanties is een avontuur, groter dan je je ooit had voor kunnen stellen toen je vertrok naar de vreemde. Vertrekken is een peulenschilletje in vergelijk met terugkeren naar je vaderland of moederland, je thuisland volgens je paspoort, maar of je welkom bent?

Een als je dan eindelijk binnen de grenzen bent, nog niet definitief, maar slechts op bezoek om de zaken op orde zien te krijgen, kun je niet reizen, een OV-chipkaart verspert elke doorgang naar enig openbaar vervoer.

Doe mij, alsjeblieft, maar een lokale bus of trein, waar alles mag, kippen, geiten en als het nodig is, omdat de reis iets langer duurt dan de inhoud van de maag toestaat, koken van een potje op het achterbalkon. Contant betaalt bij de man aan het stuurwiel en op verzoek kun je uitstappen of afstappen waar en wanneer je maar wilt.

Ik zie het al voor me, ergens in de ‘middle of the bush bush’, een paaltje met een schermpje, lachen, haal hier uw OV overheen en de bus of trein komt zo, morgen, overmorgen, maar hij komt, de charme van, zoals het hoort.

Volgens mij is de afkorting van OV niets minder dan; Onvriendelijke Vervoers Kaart.

Wellicht is het het overwegen waard om in het land waar je verblijft en van waaruit je wenst te vertrekken, daar een paspoort aan te vragen en daarmee naar Nederland te komen, alle deuren en ‘knippen’ gaan open, welkom in het paradijs...  

Foei, foei, driewerf foei...

Burgermeestertje, burgermeestertje, wat zegt u daar nu, dat is ferme taal en dat druist in tegen de taal der gerechtsdienaren, foei dus. De burgemeester van Zaltbommel prijst een inwoner, een bezitter van een ‘breng eens een bloemetje onder de mensen shop’, voor zijn heldendaad. Het daarbij gelopen risico om aan de verkeerde kant van de lakens wakker te worden heeft de man van de geurige en kleurige pracht voor lief genomen.

Een heuse overvaller, met maar liefst twee kornuiten, had het op zijn kassa gemunt en daarbij dreigde de man met een vuurwapen. Hierop ontsteeg de man zijn geheel eigen cultuur en verplaatste zich razendsnel in de wereld van Kung Fu en met een welgemikte karatetrap joeg hij de overvaller en zijn twee laffe metgezellen op de vlucht.

Eigen rechter spelen of jezelf verdedigen, natuurlijk is het gevaarlijk om dat te doen, zeker als daar een proppenschieter bij in het spel is. Maar het werkt wel, fysiek eens even optreden en niet met je laten sollen en om de term van het nieuwe -zouden zij ook best wel eens toe kunnen passen op hun eigen daden- kabinet te gebruiken; spierballentaal, geen gelul, poetsen die tronies, sla ze verrot..!

Als het, meestal toekijkende, publiek, want een handje helpen, oeps, dat niet, ik keek net even ergens anders naar, nu juist wel eens een handje, voetje of desnoods het hele overgewicht  in de hulpschaal zou werpen, dan worden de heren overvallers heel wat voorzichtiger.

En dan, na gedane arbeid en uitspraken komen de reacties, dat had hij iets diplomatieker moeten zeggen, niet verrot, oké, dat is de wereld om ons heen, nee, netjes ‘sla van je af’ of geef hem een duwtje, in de rug zeker richting kassa. Mietjestaal, al hoef je een vent, en eigenlijk waarom niet, gewapend met een pistool niet helemaal in elkaar te tremmen, een beetje is al goed.

Ja, als je iemand die jou komt overvallen eens een flink pak rammel geeft, heerlijk, heerlijk, komt de sterke arm, dan wel, om jou te vertellen dat je je moet melden op het bureau of dat je in de boeien wordt geslagen voor het toebrengen van lichamelijk letsel aan...

Aan wie, aan die malloot met kanon, ik, ik heb me alleen verdedigd, oké, die karatetrap had ook op de hoogte van het scheenbeen gekund, als ik de tijd had gehad om te mikken, want dat was hij juist aan het doen, dus kwam ik iets hoger uit. In snelheid, de gedoseerde krachten en de juiste locatie, sorry, maar achter de tralies heeft hij dat ding voorlopig toch niet nodig, kan deze rustig herstellen. Mocht hij plannen hebben om iets spannends te doen met mede-achter-tralies-vertoevende-leden-uit-het-criminele-circuit-met-een-zelfde-geaardheid, dan zijn er sinds kort, op advies van de Paus, condooms beschikbaar met ondersteunende middelen. U voelt nu dus exact de plaats waar de ‘mislukte’ karatetrap haar einddoel heeft getroffen, vluchten kon nog, hinkend of hinnikend, net goed, lekker puh.

Dit is geen oproep om er nu eens lustig op los te gaan rammen, als het anders kan dan graag, brengt wat minder risico met zich mee. Maar moet het, doe het en dan wel goed.

Daarna hoop ik dan wel één ding; zorg dat de dader naar evenredigheid zwaar wordt gestraft en dat na het uitzitten van zijn of haar, want ook die zijn er natuurlijk, niet direct na vrijlating bij de ‘trapper’ op de stoep staat om verhaal te halen.

Het bovenstaande is nog niet ‘koud’ of daar komt het volgende bericht, de burgermeester en de minister krijgen de daden op een presenteerblaadje aangereikt, heet van de naald of in dit geval meer, heet uit de pan.

Een eigenaar van een mobiele snackbar in het Brabantse Vlijmen heeft de woorden van de burgermeester maar direct omgezet in daden. Na te zijn bedreigd met de woorden ‘ik schiet je dood’, is er daarna een worsteling ontstaan met de gewapende overvaller, waarbij er met het wapen regelmatig op de rug en het hoofd van de patatbakker is geslagen. De snackman heeft kans gezien een pannetje met vet over de man uit te gooien -zo’n 180º graden rond gutsend vloeibaar- en die, nog niet geheel afgebakken, op de loop, met toch minimaal brandwonden op z’n gezicht. Dit was een echte koks-actie, gebruikmaken van de middelen die je ten dienste en binnen handbereik staan en tegelijkertijd wordt een 'gouwe ouwe' ,in kleine aangepaste versie, zo maar weer een hit; 'ik heb een potje met vet, ik heb een potje, potje, potje vet al op het vuur gezet...' 

We geven deze acties vanaf heden maar een nieuwe benaming, u kunt kiezen, een ‘Ivootje”, een ‘Zaltbommeltje” of een ‘Burgermeestertje’, al zal deze laatste stuiten op protest, van een jeneverstoker, want een hele zachte onder de kurk, een echte Schiedamse, luistert ook naar deze naam. En heeft dan toch ook een heel andere betekenis. Ik denk zelf; een ‘Ivootje’.

Wellicht kan elke, zichzelf verdedigende kanjer na geslaagde actie, in aanmerking komen voor een T-shirt en een muurschildje, met bedrukking; ‘I am an Ivootje..!’, als afschrikwekkend symbool voor toekomstige domoren.

Tijd voor een rollatorvriendelijke gevangenis..?

Soms moet je of ga je eens een keer vreemd, maar dit komt mede omdat een vriend het Belgische geloof of ongeloof als nationaliteit bezit, dus vandaar. België doet een vreemde constatering, de inhoud van de gevangenissen vergrijst langzaam. De hoeveelheid bewoners voor verschillende tijden met een leeftijd van zestig jaar en ouder is in de laatste twaalf jaar verdrievoudigd.

De directeuren van deze instellingen overwegen nu het instellen van een aparte vleugel voor deze zestigplussers, een vleugel met een rollatorvriendelijke indeling, geen drempels en rijbanen voor rechts en links, ter voorkoming van botsingen. Rechts krijgt, zoals in het gewone verkeer, voorrang bij het passeren van zijgangen, op weg naar het ontbijt, lunch of diner. Wellicht moet er ook eens grondig naar de menukaart worden gekeken, cholesterol verlagende maaltijden en brood zonder grove graankorrels ter voorkoming van gebitsbreuken.

De reden of verklaring voor deze ‘spontane aanwas’ is er niet daadwerkelijk aan te tonen, al  zijn er de laatste tijd wel opvallend veel verdachten van respectabele leeftijd die betrokken zijn, direct of indirect, bij het smokkelen en handelen in drugs.

Deze lucratieve bezigheid is mogelijk een aanvulling op het gekorte pensioentje of een tekort aan AOW-inkomsten.

Wellicht moet het politiekorps inhaken op deze ontwikkeling en sportief gedrag vertonen, want het zijn tenslotte je vrienden, door het inzetten van agenten met een minimum leeftijd van zestig jaar, rennen helpt dan en de fitste wint. De benodigde attributen die normaal aan de riem hangen van de wetsdienaren kunnen ook worden aangepast, in plaats van een pistool kan er een hartdefibrillator en een doosje met hartpilletjes komen. De peperspray kan worden vervangen door een tweetal busjes zuurstof, ééntje voor de crimineel en het andere voor de agent zelf, voor na de gedane achtervolgingsinspanning. De portofoon om te melden, nadat hij weer op adem is gekomen, dat de dader is gepakt, en de handboeien om te voorkomen dat er een tweede sprint moet komen, onmogelijk want het zuurstof is op, mogen blijven hangen.

Het laatste nieuwtje dat kan worden ingezet in de strijd tegen de ‘grijze-haren-criminaliteit’, een rollator met zwaailichten en gillende sirene’s.

Krijg je een TomTom cadeau voor Sinterklaas...

‘Sinterklaas kapoentje, gooi wat in mijn schoentje..?’ Het gaat er natuurlijk niet om dat ik ondankbaar zou lijken met het gekregen cadeau, maar er zit een maar aan namelijk, namelijk een eiland, vijfenzestig kilometer voor het hele rondje en de wegen leiden, en niet lijden, allemaal naar het zelfde punt, de beste taverna van Paros...

Daar aangekomen heb je ook niets aan een TomTom, gewoon vanaf de kaart met de traditionele delicatessen der Griekse keuken, niks geen adviserend-file-ontwijkend-stemmetje, gewoon je beurt afwachten en dan komt het vanzelf goed.

‘Oh, kom er eens kijken, wat je in je schoentje vindt, alles gekregen van die goede Sint...’ Een TomTom dus, ‘dank u Sinterklaasje!’ Na te zijn gezwicht voor het lezen van het gedicht, mijn aandacht geheel op de gebruiksaanwijzing gericht, want voor een goed gebruik en het vinden van de juiste weg is het lezen daarvan verplicht. Na gedane opdracht een test uitgevoerd, van Paros naar de woonplaats van de gulle gever, de Sint. Direct al bij deze eerste de beste opdracht gaat het helemaal mis, het stemmetje slaat over, vanuit het Grieks naar het Turks, dan een poging in het Spaans om vervolgens in het Turks te willen eindigen en dan stotterend moet terugkeren in het Grieks, Oudgrieks. 

Die Sint vaart elk jaar een verkeerde koers of we zijn van kinds af aan voorgelogen door hem en onze ouders, want ‘Zie ginds komt de stoomboot uit Spanje weer aan’ klopt geen pepernoot van. Dus Sintjes, papa’s en mama’s die jokken krijgen niets in de schoen, ze gaan in de zak en na 6 december gewoon mee terug, naar? ‘Ja, zeg wist ik het maar...’

Ergens rond het jaar 280 na Christus zou hij zijn geboren in Myra, een dorpje in het huidige Turkije, maar toen Grieks. Hij zou overleden zijn op 6 december 342 na Christus. Hij was een zoon van rijke ouders en hielp de armen. Vele verhalen doen de ronde over zijn barmhartigheid, zo zou hij toen hij priester en later bisschop werd al zijn bezittingen aan de armen hebben gegeven. Ook is er een verhaal dat hij een matroos uit de dood heeft doen herrijzen en dat om die reden de schepen in Griekenland als icoon Agios Nicolaos, de beschermheilige van de zeelieden, aan boord hebben. ‘Zie ginds komt, per stoomboot...’

Zo wordt er jaarlijks, op 6 december, de naamdag  gevierd van alle Nicossen en Nicolettas, vernoemd naar deze Agios Nicolaos. In Griekenland worden nagenoeg geen verjaardagen gevierd, ze vieren hun naamdag, die veelal, zeg maar voor 99% zijn afgeleid van de één of andere heilige uit het Grieks-orthodoxe geloof. Een nogal veel voorkomende naam, roep deze nooit hardop want je hebt direct het halve dorp op de stoep staan, geen taart genoeg, Maria, viert haar naamdag op Maria ten Hemelvaart, 15 augustus, op grootste wijze met ondermeer processies, speciale kerkdiensten, heerlijk eten en afsluitend, vuurwerk. 

Dan natuurlijk één van de meest bekende namen, Christos, 25 december. Hieruit blijkt dus wel dat Sinterklaas een Christelijk herdenkingsfeest is, al dan niet  ondersteund door het Christelijke symbool op de rode mijter en zijn tabberd.

Dus Turks, vergeet het maar en als we de geschiedenis er verder bijhalen, dan hebben we het over ongeveer 1400, na Christus hebben we het over, kwamen de Turken of eigenlijk de Ottomanen vanuit het verre Oosten gewandeld en zijn nooit verder gekomen dan Griekenland.

Bijna de gehele Turkse bevolking belijdt het Islamitische geloof en zijn ook nooit naar Christelijke heiligen vernoemd. De uiterlijke kenmerken om mensen te laten zien welk geloof jouw voorkeur heeft, zoals dus het Christos kruis, zul je in Turkije niet vinden en draag je het wel, dan zul je niet direct op een Turkse koffie worden getrakteerd. Ook wordt 6 december, of het moeten verkeerd gestuurde Turken met een voor Sinterklaas in Nederland of België in de schoen gekregen TomTom zijn, helemaal niet gevierd in Turkije.

Meer dan 1600 jaar na de geboorte van de goed heiligman, in Myra dus, werden de grenzen tussen Turkije en Griekenland (±1911) pas vastgelegd, dus de Sint is Grieks en niet Turks en zeker niet Spaans, want dat probleem ligt er ook nog om te worden getackeld. ‘Uit Spanje weer aan..’, gewoon de verkeerde TomTom.

De claim dat deze gulle gever Spaans zou zijn komt, is mogelijk te verklaren doordat na de dood van Agios Nicoloas zijn stoffelijke resten zijn overgebracht naar het nu Italiaanse Bari, toen Spaans grondgebied onder de Spaanse koning. Zijn botten liggen in de ‘Basillica di San Nicolao’. De Turken zijn er echter zo van overtuigd dat onze Nicolaos van Turkse origine is, dat de Turkse minister van Cultuur reeds meerdere malen het verzoek heeft ingediend bij het Vaticaan voor de teruggave van dit Turkse erfgoed. ‘Wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is, niks...’

Als we over dat onderwerp gaan beginnen; ‘cultureel erfgoed behorend bij Griekenland’, dan kunnen we nog wel even een paar pagina’s vullen en de TomTom op hol laten slaan, tureluurs en horendol zal het ding worden om de locaties te vinden waar  ‘geleende eigendommen vanuit de oudheid’ zich allemaal bevinden. En speciaal als er zo’n verzoek naar de directe buren, de huidige, zou worden gezonden; ‘Het was een vreemde zeker, die verdwaald was zeker, vraag eens even naar zijn naam; Tom, Tom wie, oh, TomTom, de knecht van onze kindervriend, van Agios Nicolaos...’

‘Dag Sinterklaasje, dag, dag, dag Agios Nicolaos, dag, dag, dag...’

Ik ga gillen...

Het kan toch allemaal niet waar zijn wat je leest en hoort. De straat wordt geregeerd door racistische Marokkanen en we laten het ons allemaal welgevallen. Zelfs kopstukken uit de Nederlandse politiek spreken ‘wartaal’ en gaan hallucineren of zijn onderweg dement te worden. Bang zijn we dat we discrimineren en daarom laten we ons discrimineren, intimideren en de les lezen. We moeten accepteren dat onze dochters en vrouwen met sissende tong tot hoeren worden bestempeld en heb je er een weerwoord op, met z’n allen tegelijk in je nek en rammen, voor de komende drie maanden aan de sondevoeding.

Om terug te komen op politieke ‘boegbeelden’, veelal wonend in een deel van de stad of Nederland waar de gekleurde en asociale medemens dun bezaaid of geheel niet voor komt in  het straatbeeld, een TokkiesVrijGebied. Lezers van de Volkskrant, Parool, Financieel Dagblad, Vrij Nederland, gevaarlijke titel of bijvoorbeeld Elsevier. ’s Middags, keurig op tijd via de mail, de opinies van de dag en daar staat dan ineens een artikel van ene meneer Bolkestein, ‘ons Bolkie in de branding’, zeker voor onze Joodse medemensen.

Ik neem aan, ik hoop van ganser harte, dat ik dit compleet verkeerd heb gelezen, want het lijkt me nu toch wel een beetje de omgekeerde wereld te worden. Het is een woord dat ik niet graag gebruik of zie gebruiken, maar in dit geval komt het volgens mij met rasse schreden dichterbij, 'Dé Holocaust', met hoofdletters en een accent, een nadrukkelijk accent. Laten we nu wel zijn, straks verschuilen achter, 'we hebben het niet geweten', we weten het juist wel en we laten het gebeuren, wat we promoten het zelfs.

Waar gaat het dan wel om zult u zeggen? Om de volgende woorden van ons Bolkie; ‘herkenbare Joden kunnen beter emigreren naar Israël of Amerika’. Is hij nu helemaal van de ratten besnuffeld of heeft daadwerkelijk de Alzheimer toegeslagen. Vanwege het antisemitisme -vooral- onder de Marokkaanse jongeren kunnen ‘bewuste Joden’, de Orthodoxe, de door hun kleding eenvoudig herkenbare Joden, beter emigreren. Want hij ziet voor hen geen toekomst meer in Nederland. Deze denkwijze wordt volgens hem gevoed door de Arabische televisiezenders die weer door vele van deze Marokkaanse en Turkse jongeren worden bekeken. De maatregelen die zijn genomen of zijn voorgesteld, zoals bijvoorbeeld de ‘lokjoden’, heeft hij weinig tot geen vertrouwen in.

Alleen al de term, ‘lokjoden’, normaal gebruik je lokeenden om soortgenoten in de poel, in dit geval de ‘poel des verderf’, te krijgen om ze daarna af te schieten, gestrekt op een bordje, lekker.

Dus, word je gediscrimineerd, dan ga je maar verhuizen. In '40 - '45 de Duitsers en nu de Marokkanen, de geschiedenis herhaalt zich langzaam, we hebben schijnbaar niets geleerd.

Als er dan een poging wordt ondernomen om de aanwezigen in de schoolbanken iets bij te brengen over normen en waarden, over gebeurtenissen die het dag en nachtlicht niet konden velen, dan staan ze op hun achterste benen. Onze kinderen, de Marokkaanse en Turkse, we willen niet dan er ook maar iets over Israël wordt onderwezen. De Holocaust heeft helemaal nooit plaatsgevonden, de beelden, de foto’s, de verhalen, allemaal verzonnen en gemanipuleerd. Het enige waar ze nog op zitten te wachten, is een oproep voor een herhaling uit de geschiedenisboeken, eentje die ze wel hebben geleerd in de moskee, van die theelurkende, hersenspoelende imams, ‘Dé Kristalnacht’.

Wij zijn allemaal verdorven, geloven niet in hun Almachtige en de Almachtige van ons, voor zover je gelooft in, bedekt alles via zijn aardse aanwezigen met en onder de mantel der liefde, zelfs kleine jongetjes.

Emigreren als je ergens anders in gelooft dan in hun geloof. Dit is dan nog het verschil in geloof, de Koran of de Bijbel, maar als je nu het verschil anders wil zien of ziet tussen man en vrouw, vrouw vrouw, man man, oei, berg je dan maar, de vrachtwagen met keien is reeds besteld en onderweg, emigreren of de steniging ondergaan. 

De zo denkenden, vallen die onder de categorie ‘gehersenspoeld’ of gewoon onder het hoofdstuk dom, of...? Zijn wij gewoon te dom om dit te begrijpen?

2022, Quatar laat de bal rollen...

Jammer voor Nederland en België, net niet gehaald; wel hebben we Engeland met Beckham in de gelederen, verslagen, maar Rusland bood iets meer aan de Fifa, en natuurlijk een klein driftig generaaltje aan het hoofd van de achterban, toekomst in 2018 voor de jeugd, dat hadden wij niet, de beste fans van de wereld en de ‘groenste kampioenschappen’, dat waren onze speerpunten. Met Cruyff, Gullit, Hiddink, Pfaff en nog een stel coryfeeën in de gelederen moesten we het fietsend afleggen tegen de hogesnelhieds’roebel’trein van ondermeer Abramovich, Asjarvin en de grote Poetin, jammer over 16 of 20 jaar, 2026 of 2030, nogmaals een poging doen, het had zo leuk kunnen zijn.

Dan in 2022, waar hebben we het over, bestaat de wereld dan nog wel of leven we allemaal in staat van oorlog? Is de Euro inmiddels ontploft en tellen we weer in guldens, Lires en Drachmen en zeulen we koffers met ons mee om een brood te kopen, honderdduizend Zloty’s voor een halfje wit met sesam zaadjes, vijftigduizend Franc voor en liter melk of een stukje Brie van de (Gras)Mat.

Dan moet er worden gevoetbald, in Quatar, een land in ontwikkeling, toen bij de loting, op het gebied van voetballen, ballen in een onmetelijk grote zandbak. Er was een heuse ambassadeur, een de Boertje, één van de twee gebroeders, die het bid mede heeft getrokken en gewonnen, voor ondermeer Amerika en Australië.

Wellicht krijgen we in die hoek van de wereld tijdens, halverwege de eerste en tweede helft, een extra pauze, om met z’n allen, kleedjes uit de dug-out en knielen, richting Mekka. Want als de huidige tendens zich een beetje voortzet, dan zullen de meesten van ons inmiddels wel moslim zijn, of zijn geworden.

In 2026 of 2030, weinig kans, want dan is het al weer te vaak in dit deel van de wereld geweest en moet het nodig naar een ander continent, een onontwikkeld voetbalgebied.

Wellicht wordt het voetbal dan nog uitsluitend virtueel gespeeld, thuis op de mega wand voor beelden. Geen gezeur meer over buitenspel of wel of geen goallllllllll, even terugdraaien en de beelden bekijken hoeft niet, direct uitsluitsel en geen discussie nodig.

Meneer Blatter is, met vele van zijn Fifa-vriendjes, dan al heel lang gaan hemelen. Een ‘land’ waar het voetbal nooit echt is ontplooid, dus een schone taak voor hem. Legendarisch trainers, scheidrechters, bondsbobo’s en spelers genoeg om een ongekend toernooi te organiseren. Het is alleen jammer voor hem, hij kan dan niet voor de almachtige spelen, de alleenheerser, want er is ééntje groter.

Zijn as zal zijn uitgestrooid over alle grote stadions van de wereld en heeft hij in Zürich, ter nagedachtenis, een voetbaltempel met zijn naam gekregen, gefinancierd met belastingvrij verkregen gelden der wereldkampioenschap organiserende landen.

Nederland, België en wie nog meer wil, doe je best, er is tijd genoeg en nieuwe keuzeheren zullen dan bepalen, succes, maar bezint eer gij begint...

De moraalridder...

Nu heb ik eens een blauwe maandag met zo’n stick lopen zwaaien, trainingsavonden met na afloop het kratstapelen, reuze gezellig en soms onverantwoord. Dat was dan wel niet bij Kampong, want ‘god zei dank’ loopt er daar een beschermheilige, wellicht is het de tijd van het jaar, over en langs de velden. Beschermheilige van de jeugdige spelers van deze sportclub, want ik zag op de televisiebeelden ook nog even snel een aantal enthousiaste voetballers actief.

Nu ben ik uiterst geïnteresseerd in de dagelijkse bezigheden van deze meneer en mevrouw, lid van Kampong en natuurlijk van de Blauwe Knoop. Of wordt er ’s avonds, als de gordijnen dicht en de kinderen naar bed zijn toch stiekem zo’n goudgele rakker, -of zoals een vriend van mij regelmatig gebruikt; ‘na de tweede ferry mag ik groene thee’,- genuttigd of schenkt de familie uitsluitend een goed jaar, cheers schat, deze was deze week in de reclame.

De avond dat ik dit aan de laptop toevertrouw, speelt Ajax’esses tegen Real Madrid, een toppertje voor de Nederlandse voetballiefhebber met rondom het veld een serie reclameborden, waaronder de favoriet van de familie. Groen met een luid en duidelijke naam, Nederlands product en eveneens in topper in de export voor ons kikkerlandje. Zitten de hockey spelende nazaten, samen met paps en mams, naar de eenzijdige afstraffing te kijken, fan is het spijtig, geen fan is het gniffelen, of mogen ze dat niet in verband met de toename van het gebruik van een alcoholische delicatesse van een groen merk.

Deze uitzending werd mogelijk gemaakt door, waar de brave kinderen ongetwijfeld als echte sportliefhebbers op hebben zitten spelen tijdens de uitzending, Playstation en Heineken, sponsoren van de Champions League.

Als ik Kampong was zou ik eens stiekem op zo’n avond, onder het mom van wij komen voor een enquête naar de kwaliteit van ‘wijn’, achter de voordeur willen kijken, betrappen op...

Wil deze man legendarisch worden, onsterfelijk verbonden aan de ondergang van sportend Nederland, het welzijn van vele, vele, vele hardwerkende mensen die dagelijks of wekelijks, op vrijwillige basis, klaar staan om onze kinderen – sorry die van mij niet meer, die zijn op mensenleeftijd dat ik niet meer kan zeggen, geen biertje, doe mij er maar eentje en neem er zelf ook één – iets te bieden, sportieve gezondheid  maar bovenal plezier.

Als dit dan mede door een brouwerij van gerstenat mogelijk wordt gemaakt, wees blij en accepteer het groene bord in de hoeken van het veld. Want voorkomen kunt u het niet meneer en mevrouw, zet de televisie aan en kijk naar de eerste de beste wedstrijd waarbij een klein wit balletje en een ding met een krom uiteinde op de achterlijn wordt gelegd, strafcorner met als achtergrond, heerlijk helder, goal...!

Het Heilige Kruis, grijpen maar...

Wanneer, wanneer, wanneer rollen er nu eens koppen? En niet alleen die van de daders, die zou je kunnen bestempelen als ‘ziek’, misselijkmakende (macht)wellustelingen, nu voor eens en voor altijd flink ingrijpen, in het Kruis, bij die ‘van ik heb het geweten’. Mondje dicht en de zaak smoren in een klassieker, een veel gebruikte in het hoekje van de kamer van de bisschop, een doofpot.

Schrijf je je in voor een opleiding, op een internaat en denk je er iets te zullen leren, jazeker, uit een heel ander boek dan daar waarvoor je bent gekomen, de mannelijke editie van de ‘Kamasutra’, van de eerste tot de laatste pagina, de Salesianer aanpak.

Na gedane, ernstige, zaken, door maar liefst een zevental priesters is er een ‘vaststellingsovereenkomst’ geschreven, dus als ik goed lees, vaststelling is dat gelijk aan een bekentenis? Het misbruikte internaatleerlingetje heeft een vergoeding ontvangen voor ‘immateriële schade’, van 16.000,= euro. Voor mij riekt dit naar ‘callboy praktijken’, je laat er eentje komen en betaalt achteraf als de gespeelde spelletjes de doofpot ontstijgen.

Langzaam gaat het er steeds meer op lijken dat er geen klooster, huize, internaat of wat ook maar een ommuurde ‘vesting der gelovigen’ kan worden genoemd, gevrijwaard is van seksschandalen. Oorden van seks en verderf op basis van macht, bordelen der rooms katholieken en geen Paus die ingrijpt, ik heb het geweten, hoezo, heeft hij meegespeeld soms?

Dan komen er kreten, de bisschop moet opstappen want dat is hij moreel verplicht en als dat op alle plaatsen tegelijk zou gebeuren heb je de grootste uitvaart sedert eeuwen. Maar ze mogen zeker niet wegkomen zonder te worden gestraft, want doe je zoiets in de ‘normale’ maatschappij zul je tenminste een bezoek moeten brengen aan een dokter, zo’n eentje voor tussen de oren, op kosten van de staat en verplicht.

Of als je op vakantie een bezoek brengt aan Thailand, voor het echte natuurschoon, nee, het echte, en niet wat u direct denkt, a dirty mind is a joy for ever, word je direct uitgemaakt voor viespeuk of pedofiel. Ik wil geen stempeltje in mijn paspoort als bewijs dat ik daar ben geweest. En als je daar dan bent en je hebt plannen of breng je je plannen ten uitvoer en de jongens met de blauwe zwaailichten vallen binnen op het hoogte punt, een paar jaar zitten als straf, die nooit hoog genoeg kan zijn.

In Nederland, en inmiddels in vele andere landen, komen ze er mee weg, opstappen en zand erover, even biechten, glaasje wijn, een hostie, wellicht wat eurootjes, slaapzand van Klaas –maar al te – Vaak en dan wegwezen. 

Het antwoord komt...

Een potje om de competitie, ergens in het Noord-Hollandse, lekker belangrijk om de punten en vergeet het plezier...

Diep in de tweede helft, ai, een overtreding die moet worden beoordeeld als gevaarlijk en dus minimaal geel, oké, hoort erbij, accepteren en weer verder. Maar nee, de ‘star’ bleef maar zeuren tegen de man met de fluit en deze wordt het zat en trekt nogmaals geel, één plus één van de zelfde kleur is vroegtijdig douchen, alleen.

De douche kon rustig op koud blijven, want de tempratuur van de ‘star’ liep op tot boven het kookpunt en hij maakte niet direct aanstalten te vertrekken.

Gedurende de wedstrijd, achter de afrastering, al een acceptabel aantal jaren gezien de leeftijd van de man -77 jaar-, een trouwe supporter van de thuisclub. De man laat zich ‘gaan’ met de mededeling dat de rode kaart terecht is gegeven, oeps, de waakvlam ontsteekt de hele lading aan woede en de ‘star’ verandert van topscoorder tot superman. Vanaf het veld, over de reclameborden heen vliegend met twee benen vooruit -goed voor direct rood- recht op de trouwe supporter af, de man die rood terecht vond. Hij plant beide voeten vol op de borstkast en de man gaat neer, een vol punt bij karate, maar blauwe zwaailichten, operatiekamer, intensive care en een volledige coma zijn het gevolg. Milt gescheurd en direct verwijderd, ribben die een geheel andere vormgeving hebben aangenomen sedert de geboorte, door inwendige bloedingen een kleine 5 liter bloed afgezogen...

Waarheen, leidt de weg die wij moeten gaan, tot zover dus..!

Er gaan een paar weken overheen, de man wordt rustig in coma gehouden en langzaam een poging ondernomen hem daar weer uit te krijgen. Dit is helaas niet gelukt, voordat de doktoren nog iets konden doen heeft deze ‘hooligan’ het leven gelaten, 77 jaar oud, waarvan zo’n 70 jaar als supporter, langs de lijn in weer en wind, voor zijn cluppie ergens in de kop van Noord-Holland, 2^de klasse onderbond...

Het rood was terecht, rust in vrede...

Hoever ontspoort het nog..?

Vriendschappelijk een potje voetballen, met een beetje geluk heb je dan en scheidsrechter weten te ritselen om te voorkomen dat spelers zelf moeten gaan beslissen of die eikel aan de andere kant nu wel of niet buitenspel stond. Of de bal de doellijn was gepasseerd, ja doelpunt, nee gewoon doorspelen. Hele wereldkampioenschappen worden en werden erdoor beslist.

Ergens in het hoge noorden, zo’n veld waar normaal op bootjes rondjes worden gedraaid en er een taal wordt  gesproken waar je als scheids van heden middag ook geen touw aan vast kunt knopen, als je toevallig niet uit dezelfde hoek afstamt. Maar het potje op vriendschapsbasis werd bij één van de spelers, ten opzichte van de scheidsrechterlijke beslissingen, wat al te serieus genomen, waarbij hij door het lint ging na een genomen beslissing. Zal wel in zijn nadeel zijn geweest, want anders lach je alleen maar, want dat is bij vriendschappelijk of eigenlijk ten alle tijde bij sport de doelstelling, plezier hebben, met z’n allen.

Maar ons opstandje, door de rode kaart heen zeg maar, loopt van het veld richting kleedkamer en komt ook weer terug. Gewapend en wel, met een mes en loopt naar de man met de fluit en ramt het mes in diens schouder. Zo die zit, één nul voor mij.

De sterke arm heeft de jongen, pas achttien jaar, aangehouden en opgesloten voor deze ‘sportieve’ daad. Al met al viel het voor het slachtoffer allemaal, achteraf, gelukkig mee en waren de verwondingen licht te betitelen. Maar het gaat eigenlijk niet om hoe zwaar of licht gewond iemand is na zo’n actie is, het gaat om wat er zich allemaal afspeelt tussen de oren?

Het moet toch allemaal, niet gekker gaan worden, als nu zelfs al een vriendschappelijk potje sporten zo uit de hand moet lopen en eindigen, affluiten en opsluiten dit soort mensen, voor langere tijd. Nog even en er is niemand meer die iets voor anderen wil doen, als je tegenwoordig iets vriendelijk vraagt om de maatschappij een beetje fatsoenlijk en ordentelijk te houden, bel 112, met spoed graag.

Waarheen, leidt de weg die wij moeten gaan..?