Nu heb ik eens een blauwe maandag met zo’n stick lopen zwaaien, trainingsavonden met na afloop het kratstapelen, reuze gezellig en soms onverantwoord. Dat was dan wel niet bij Kampong, want ‘god zei dank’ loopt er daar een beschermheilige, wellicht is het de tijd van het jaar, over en langs de velden. Beschermheilige van de jeugdige spelers van deze sportclub, want ik zag op de televisiebeelden ook nog even snel een aantal enthousiaste voetballers actief.
Nu ben ik uiterst geïnteresseerd in de dagelijkse bezigheden van deze meneer en mevrouw, lid van Kampong en natuurlijk van de Blauwe Knoop. Of wordt er ’s avonds, als de gordijnen dicht en de kinderen naar bed zijn toch stiekem zo’n goudgele rakker, -of zoals een vriend van mij regelmatig gebruikt; ‘na de tweede ferry mag ik groene thee’,- genuttigd of schenkt de familie uitsluitend een goed jaar, cheers schat, deze was deze week in de reclame.
De avond dat ik dit aan de laptop toevertrouw, speelt Ajax’esses tegen Real Madrid, een toppertje voor de Nederlandse voetballiefhebber met rondom het veld een serie reclameborden, waaronder de favoriet van de familie. Groen met een luid en duidelijke naam, Nederlands product en eveneens in topper in de export voor ons kikkerlandje. Zitten de hockey spelende nazaten, samen met paps en mams, naar de eenzijdige afstraffing te kijken, fan is het spijtig, geen fan is het gniffelen, of mogen ze dat niet in verband met de toename van het gebruik van een alcoholische delicatesse van een groen merk.
Deze uitzending werd mogelijk gemaakt door, waar de brave kinderen ongetwijfeld als echte sportliefhebbers op hebben zitten spelen tijdens de uitzending, Playstation en Heineken, sponsoren van de Champions League.
Als ik Kampong was zou ik eens stiekem op zo’n avond, onder het mom van wij komen voor een enquête naar de kwaliteit van ‘wijn’, achter de voordeur willen kijken, betrappen op...
Wil deze man legendarisch worden, onsterfelijk verbonden aan de ondergang van sportend Nederland, het welzijn van vele, vele, vele hardwerkende mensen die dagelijks of wekelijks, op vrijwillige basis, klaar staan om onze kinderen – sorry die van mij niet meer, die zijn op mensenleeftijd dat ik niet meer kan zeggen, geen biertje, doe mij er maar eentje en neem er zelf ook één – iets te bieden, sportieve gezondheid maar bovenal plezier.
Als dit dan mede door een brouwerij van gerstenat mogelijk wordt gemaakt, wees blij en accepteer het groene bord in de hoeken van het veld. Want voorkomen kunt u het niet meneer en mevrouw, zet de televisie aan en kijk naar de eerste de beste wedstrijd waarbij een klein wit balletje en een ding met een krom uiteinde op de achterlijn wordt gelegd, strafcorner met als achtergrond, heerlijk helder, goal...!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten