Trebor's Flarden, belicht in telkens korte stukjes, verhaaltjes, anekdotes het leven, het be’leven,
op een Grieks eiland.
Soms direct, soms van veraf, soms via de media of van horen vertellen of zeggen, mond tot mond.
Als je weg bent uit de directe invloed van ooit thuis, ga je dingen anders zien, anders benaderen en
beoordelen, kritischer of soms lacherig.

woensdag 11 januari 2012

Hoever ontspoort het nog..?


Vriendschappelijk een potje voetballen, met een beetje geluk heb je dan en scheidsrechter weten te ritselen om te voorkomen dat spelers zelf moeten gaan beslissen of die eikel aan de andere kant nu wel of niet buitenspel stond. Of de bal de doellijn was gepasseerd, ja doelpunt, nee gewoon doorspelen. Hele wereldkampioenschappen worden en werden erdoor beslist.
Ergens in het hoge noorden, zo’n veld waar normaal op bootjes rondjes worden gedraaid en er een taal wordt  gesproken waar je als scheids van heden middag ook geen touw aan vast kunt knopen, als je toevallig niet uit dezelfde hoek afstamt. Maar het potje op vriendschapsbasis werd bij één van de spelers, ten opzichte van de scheidsrechterlijke beslissingen, wat al te serieus genomen, waarbij hij door het lint ging na een genomen beslissing. Zal wel in zijn nadeel zijn geweest, want anders lach je alleen maar, want dat is bij vriendschappelijk of eigenlijk ten alle tijde bij sport de doelstelling, plezier hebben, met z’n allen.
Maar ons opstandje, door de rode kaart heen zeg maar, loopt van het veld richting kleedkamer en komt ook weer terug. Gewapend en wel, met een mes en loopt naar de man met de fluit en ramt het mes in diens schouder. Zo die zit, één nul voor mij.

De sterke arm heeft de jongen, pas achttien jaar, aangehouden en opgesloten voor deze ‘sportieve’ daad. Al met al viel het voor het slachtoffer allemaal, achteraf, gelukkig mee en waren de verwondingen licht te betitelen. Maar het gaat eigenlijk niet om hoe zwaar of licht gewond iemand is na zo’n actie is, het gaat om wat er zich allemaal afspeelt tussen de oren?

Het moet toch allemaal, niet gekker gaan worden, als nu zelfs al een vriendschappelijk potje sporten zo uit de hand moet lopen en eindigen, affluiten en opsluiten dit soort mensen, voor langere tijd. Nog even en er is niemand meer die iets voor anderen wil doen, als je tegenwoordig iets vriendelijk vraagt om de maatschappij een beetje fatsoenlijk en ordentelijk te houden, bel 112, met spoed graag.

Waarheen, leidt de weg die wij moeten gaan..? 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten