‘Sinterklaas kapoentje, gooi wat in mijn schoentje..?’ Het gaat er natuurlijk niet om dat ik ondankbaar zou lijken met het gekregen cadeau, maar er zit een maar aan namelijk, namelijk een eiland, vijfenzestig kilometer voor het hele rondje en de wegen leiden, en niet lijden, allemaal naar het zelfde punt, de beste taverna van Paros...
Daar aangekomen heb je ook niets aan een TomTom, gewoon vanaf de kaart met de traditionele delicatessen der Griekse keuken, niks geen adviserend-file-ontwijkend-stemmetje, gewoon je beurt afwachten en dan komt het vanzelf goed.
‘Oh, kom er eens kijken, wat je in je schoentje vindt, alles gekregen van die goede Sint...’ Een TomTom dus, ‘dank u Sinterklaasje!’ Na te zijn gezwicht voor het lezen van het gedicht, mijn aandacht geheel op de gebruiksaanwijzing gericht, want voor een goed gebruik en het vinden van de juiste weg is het lezen daarvan verplicht. Na gedane opdracht een test uitgevoerd, van Paros naar de woonplaats van de gulle gever, de Sint. Direct al bij deze eerste de beste opdracht gaat het helemaal mis, het stemmetje slaat over, vanuit het Grieks naar het Turks, dan een poging in het Spaans om vervolgens in het Turks te willen eindigen en dan stotterend moet terugkeren in het Grieks, Oudgrieks.
Die Sint vaart elk jaar een verkeerde koers of we zijn van kinds af aan voorgelogen door hem en onze ouders, want ‘Zie ginds komt de stoomboot uit Spanje weer aan’ klopt geen pepernoot van. Dus Sintjes, papa’s en mama’s die jokken krijgen niets in de schoen, ze gaan in de zak en na 6 december gewoon mee terug, naar? ‘Ja, zeg wist ik het maar...’
Ergens rond het jaar 280 na Christus zou hij zijn geboren in Myra, een dorpje in het huidige Turkije, maar toen Grieks. Hij zou overleden zijn op 6 december 342 na Christus. Hij was een zoon van rijke ouders en hielp de armen. Vele verhalen doen de ronde over zijn barmhartigheid, zo zou hij toen hij priester en later bisschop werd al zijn bezittingen aan de armen hebben gegeven. Ook is er een verhaal dat hij een matroos uit de dood heeft doen herrijzen en dat om die reden de schepen in Griekenland als icoon Agios Nicolaos, de beschermheilige van de zeelieden, aan boord hebben. ‘Zie ginds komt, per stoomboot...’
Zo wordt er jaarlijks, op 6 december, de naamdag gevierd van alle Nicossen en Nicolettas, vernoemd naar deze Agios Nicolaos. In Griekenland worden nagenoeg geen verjaardagen gevierd, ze vieren hun naamdag, die veelal, zeg maar voor 99% zijn afgeleid van de één of andere heilige uit het Grieks-orthodoxe geloof. Een nogal veel voorkomende naam, roep deze nooit hardop want je hebt direct het halve dorp op de stoep staan, geen taart genoeg, Maria, viert haar naamdag op Maria ten Hemelvaart, 15 augustus, op grootste wijze met ondermeer processies, speciale kerkdiensten, heerlijk eten en afsluitend, vuurwerk.
Dan natuurlijk één van de meest bekende namen, Christos, 25 december. Hieruit blijkt dus wel dat Sinterklaas een Christelijk herdenkingsfeest is, al dan niet ondersteund door het Christelijke symbool op de rode mijter en zijn tabberd.
Dus Turks, vergeet het maar en als we de geschiedenis er verder bijhalen, dan hebben we het over ongeveer 1400, na Christus hebben we het over, kwamen de Turken of eigenlijk de Ottomanen vanuit het verre Oosten gewandeld en zijn nooit verder gekomen dan Griekenland.
Bijna de gehele Turkse bevolking belijdt het Islamitische geloof en zijn ook nooit naar Christelijke heiligen vernoemd. De uiterlijke kenmerken om mensen te laten zien welk geloof jouw voorkeur heeft, zoals dus het Christos kruis, zul je in Turkije niet vinden en draag je het wel, dan zul je niet direct op een Turkse koffie worden getrakteerd. Ook wordt 6 december, of het moeten verkeerd gestuurde Turken met een voor Sinterklaas in Nederland of België in de schoen gekregen TomTom zijn, helemaal niet gevierd in Turkije.
Meer dan 1600 jaar na de geboorte van de goed heiligman, in Myra dus, werden de grenzen tussen Turkije en Griekenland (±1911) pas vastgelegd, dus de Sint is Grieks en niet Turks en zeker niet Spaans, want dat probleem ligt er ook nog om te worden getackeld. ‘Uit Spanje weer aan..’, gewoon de verkeerde TomTom.
De claim dat deze gulle gever Spaans zou zijn komt, is mogelijk te verklaren doordat na de dood van Agios Nicoloas zijn stoffelijke resten zijn overgebracht naar het nu Italiaanse Bari, toen Spaans grondgebied onder de Spaanse koning. Zijn botten liggen in de ‘Basillica di San Nicolao’. De Turken zijn er echter zo van overtuigd dat onze Nicolaos van Turkse origine is, dat de Turkse minister van Cultuur reeds meerdere malen het verzoek heeft ingediend bij het Vaticaan voor de teruggave van dit Turkse erfgoed. ‘Wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is, niks...’
Als we over dat onderwerp gaan beginnen; ‘cultureel erfgoed behorend bij Griekenland’, dan kunnen we nog wel even een paar pagina’s vullen en de TomTom op hol laten slaan, tureluurs en horendol zal het ding worden om de locaties te vinden waar ‘geleende eigendommen vanuit de oudheid’ zich allemaal bevinden. En speciaal als er zo’n verzoek naar de directe buren, de huidige, zou worden gezonden; ‘Het was een vreemde zeker, die verdwaald was zeker, vraag eens even naar zijn naam; Tom, Tom wie, oh, TomTom, de knecht van onze kindervriend, van Agios Nicolaos...’
‘Dag Sinterklaasje, dag, dag, dag Agios Nicolaos, dag, dag, dag...’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten