Europese kranten vol met interviews over en met toeristen uit Griekenland; een gigantische chaos is het in dat land, de winkels zijn leeg en de benzinestations verkopen water voor je auto, want benzine is er niet meer. De boosdoeners, de truckchauffeurs, die eikels van de weg, die met die dingen van achttien meter en meer vol met dingen die zij graag gehad zouden hebben.
De chauffeurs staken een weekje of wat en de toerist is in paniek, geen kaviaar meer in het schap van de supermarkt of voor degene die op de camping vertoeft, nul op rekest op de bier voorraad en de tomaatjes, die liggen te verschrompelen in de zon, alvast voor na de staking. ‘Sun dryed tomatoes’ een delicatesse bij elk diner, voor een super prijs, dus zo dom zijn die Grieken nog niet. Je plukt ze voor dertig cent de kilo en laat anderen opdraaien voor de kritiek, om vervolgens de hele bups van de hand te doen voor drie euro de kilo. En die stomme toerist trapt er nog in ook, naast een ouzootje, de gedroogde met kaviaar, die inmiddels al weer is aangevoerd met speciale cargo schepen vol. Samen met tankauto’s vol benzine, unleaded, diesel en super voor het Hummmertje dat nu stotterend de berg op moet met het laatste restje ‘drank’ in de tank. Wellicht wil dat ding rijden op souma of raki, allebei hetzelfde alleen de naam is afhankelijk in welk deel van Griekenland je zit. Maar scheuren kun je er op, dat is zeker en als je het drinkt, de slokdarm is voor de rest van het jaar ontkalkt en ontsmet.
Waarom stapt de pers zo massaal in deze materie, steek de hand met de pen eens in eigen land, Spanje huppelt met de werklozen achter de dolle stieren aan, in Frankrijk willen de verkeersleiders, de misleiders van die toerist die wel graag naar dat ‘chaotische Griekenland’ wil, op hun luie reet blijven zitten en niets doen omdat ze weer eens ergens tegen zijn. Als we allemaal zo doorgaan met z’n allen is het wellicht een idee om eens een verzoekbriefje te schijven naar IJsland, daar ligt al die tijd al een vulkaantje te sluimeren met hopelijk nog wat snode plannen, die voor elke vlucht een oplossing heeft, aswolken. Bij de minste geringste verstoring van haar rust begint ze te spugen en kan elke verkeersleiding gerust de voetjes op het bureau leggen, want vliegen kan niet meer, er is geen vlucht meer mogelijk.
Het enige wat de pers nu aan het doen is is ‘aswolken opgooien’, sensatie kraaien en hardwerkende mensen die proberen hun hoofd boven de crisis uit te houden helemaal de nek om te draaien. Het is helemaal geen chaos in Griekenland, oké, her en der vallen er wat gaten in de schappen met melk, boter, kaas, groenten en andere daily fresh producten, so what, gaan we toch met z’n allen gezellig naar de taverna en passen het menu aan met wat voorradig is, heerlijk en creatief, kali orèxi...
Laten we met z’n allen de zaak eens lekker positief gaan benaderen en elkaar niet dieper in de crisis gaan zitten pennen. Ben je op vakantie en gaat er eens wat fout of is er even iets niet direct, neem je toch wat anders of denkt even creatief, in plaats van worteltjes neem je een lekker horta uit de tuin van de buurman, gezond, traditioneel Grieks en goed klaar gemaakt een delicatesse. Of als je misgrijpt bij de hamburgers, net rubberzolen van ondefinieerbare allooi, die je altijd was gewend te nemen uit de diepvriezer, jammer dan.
Naar de vissersboten, vers uit het zilte blauw een kilootje of wat zo in het plastic tasje, een maaltje voor op de barbeque, vele malen gezonder en lekkerder.
Geen trailer voor nodig, dus dagelijks aanwezig, maar als je als toerist de vijf sterren nastreeft en ook daadwerkelijk op je sterren of is het op je strepen gaat staan, ja dan is het een chaos. Niet in de supermarkt, nee, de chaos in het hoofd, want dan weet het verwende kaviaartje het niet meer.
Soms lijkt het er wel op dat na de geboden financiële hulp, terecht of onterecht blijf ik ver van, Griekenland moet bloeden, failliet geschreven moet worden. Waarom, een schitterend land waar menigeen zijn of haar vakantie heeft doorgebracht met stories die na al die jaren de meest waanzinnige memories boven laten komen, voor menigeen zelfs een Grande Tour d’Amour. Weer anderen die daar morgen, volgende maand of volgend jaar eens over de eilanden willen gaan hoppen, niet doen, vooral niet doen, want verbeeld je eens dat het een ‘chaos’ blijkt te zijn, dat het mogelijk wel eens heel indrukwekkend zou kunnen worden, dat kunnen die hersentjes toch allemaal niet aan, chaos in de bovenkamer van een teveel aan impressies, chaos in de smaakpapillenhuishouding door de vele, vele heerlijkheden uit de Griekse keuken of chaos in het fotoboek, een overdaad aan witte met blauw, soms wel chaotisch veel tinten blauw.
Alstublieft doe het niet, kom niet. Uw komst brengt voor de Grieken een chaos teweeg, de schappen stromen leeg en ze weten niet hoe deze weer gevuld moeten worden.
De chauffeurs waren even een paar dagen opstandig omdat hun licenties bijna waardeloos waren of zijn geworden, natuurlijk gaan ze dan een keer de barricaden op, chaos troef. En dan terug aan het werk na hun mening te hebben laten weten, om de chaos op te lossen door weer te gaan beleveren.
Kalo taxídi..!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten