Het staken blijkt besmettelijk binnen de grenzen van Griekenland, want zo maar opeens liggen er geen kranten meer in het rek, geeft de televisie geen nieuwsprogramma’s meer en de websites met blogs van de diverse kranten gaan over de houdbaarheidsdatum heen.
Het protest gaat om een betere arbeidsomstandigheden en de (noodzakelijke) hervormingen van de arbeidsmarkt. De gemaakte afspraken in de diverse CAO’s, collectieve arbeidsvoorwaarden, zouden minder stringent toegepast gaan worden, sjoemelen in de marge.
Nu hebben de media het moeilijk, geen wonder zou je zeggen als je ziet hoeveel papier, met zin en onzin, er elke dag en zeker elk weekend de straat wordt opgestuurd. In een huidige markt waar de adverteerder de hand angstvallig op de knip houdt en de consument, de lezer van al dat papier, ook even nadenkt voordat hij of zij een paar euro, al snel vier tot vijf voor ene krant met diverse bijlagen, dvd’s, life style magazines, boekwerken en wat al niet meer, zelfs tot tassen en kledingstukken toe, uitgeeft. Zeker als het zelfde nieuws een half uur later, achter het genot van een vers kopje koffie of een freddootje, voor noppes over het scherm rolt. Eigenlijk met de komst van al die websites is het uitgeven van papiernieuws tot een bijna overbodige noodzaak geworden.
De eerlijkheid gebiedt te zeggen, dat het in handen hebben van zo’n stapeltje berichten een ‘echt gevoel’ geeft, zeker op zondagochtend, terrasje op het Syntagmaplein, zicht op het domein der regering waar een groot deel van de inhoud van de papierwinkel zich afspeelt. Want daar bezuinigt geen Griek op, koffie, terrasje, iets te sweet’en, krantje, mensen kijken of discussiëren op luide en voor iedereen verstaanbare toonhoogte over het nieuws van de dag en de wereld, zojuist gelezen, vers van de pers, nog wel en nog lang.
Er zijn dus redenen te over om je bezorgt te maken over je baantje als schrijver van nieuws, maar of staken dan het juiste middel is? Terwijl juist deze ‘groep in de problemen’ alle mogelijke middelen binnenhandbereik heeft om ‘op het scherpst van de pen’ hun mening kenbaar te maken en de publieke opinie te ‘bewerken’. Creatief schrijven en de zaak benaderen, journalistieke creativiteit...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten