Zeg het maar, Tanja in het oerwoud met een Kalasnikov om haar nek, keurig gekleed in een schoon uniform, wordt ze gebruikt als het ‘fotomodel naar de boze wereld’ van de rebellen of is ze daadwerkelijk een gevangene?
Als ik de beelden zie van haar geeft het niet de indruk dat de gevangenhouding uiterlijke sporen nalaat. Wellicht is ze hevig verliefd op een van de rebellen en heeft ze helemaal geen behoefte om terug te keren naar de ‘geciviliseerde wereld’, voor zover je daar op dit moment over kunt spreken. Want is de jungle de jungle of is inmiddels de hele wereld een jungle? Slingeren van liaan tot liaan kan Tanja daar in Colombia naar hartelust doen en ik zie het haar nog niet bewerkstelligen tussen de tramleidingen van Rotterdam Centraal naar Blijdorp, daar zou nog een mogelijkheid voor haar open liggen, tussen de mensapen. Ja, maar dan zit ze echt gevangen, in een kooi en de leden om haar heen zijn geen ‘vredelievende’ Farc-aanhangers. De laatste Tanja die de ‘jungle’ heeft overleefd, is Tanja Koen, op televisie met programma’s als; ‘Dier en Vriend’ en ‘Wie wil er mijn marmotje zien?’ Nijmeyer heeft een heel andere kijk op marmotjes, gegrild en mits goed gekruid.
Als Tanja zo graag in de wouden wil vertoeven en in haar ogen voor en goed doel wil strijden, it’s up to her. Om met haar nieuwste hit, in de jeep op de cd-speler, ten strijde te trekken is ze in het verkeerde land aan het vechten of we moeten Maxima bellen en vragen of ze over een triple paspoort beschikt, een Argentijns, een Nederlands en een Colombiaans. Zo niet, dan moeten we de hit en de musical herschrijven in, ‘Don’t cry for me Colombia’.
Laat haar zitten waar ze zit en verroer je absoluut niet, diplomatieke hulp kan wel aan andere worden geboden dan aan een ‘vechtlustig meisje’ op zoek naar avontuur.
Ze doet daar zeker geen zaken in koffiebonen, blauwe bonen en lange lijntjes witte poeder zullen de dagelijkse bezigheden zijn. Wellicht komt ze in aanmerking voor een Micro-kredietje, bellen met, wij hebben haar nummer.
Voor de rest kan ze uitsluitend hopen op ‘slechte schutters’ in het Colombiaanse leger, want ooit weten ze het kamp te vinden en dan wordt het vrouw en kinderen eerst en klinkt er een geheel nieuwe strijdkreet; ‘Jasses Jan d’r vallen toch geen dooien?’ Maar dat weet je bijna zeker, die vallen er bij een invaller door soldaten met een missie, schieten zonder te missen. Dit soort activiteiten worden door geen enkele zorgverzekeraar gedekt. Het eigen risico is te groot en de premie wordt torenhoog, wat bereikt rakethoogte.
Mocht ze ooit plannen hebben terug te keren, welke titel valt haar te beurt; heldin ontsnapt aan haar ontvoerders, hopelijk zonder betaling van losgeld, want bij dit soort mensen kun je dan fluiten naar je geld, ontwikkelingshulpmedewerkster, zorgverleenster, vrijheidsstrijdster en oorlogsveterane, die in aanmerking komt voor de Willems Orde of is ze gewoon een ordinaire moordenares, terroriste, drugsbarones en smokkelaarster?
Heeft ze die plannen, stuur haar vooraf wat van de opnames van Expat On Air, handig en altijd voorzien van nuttige tips.
Sowieso dagelijks een mailtje met de laatste versie van de Wereldkrant, als een gebaar van onze goede wil, van verzoening, vergeving voor gekozen wegen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten