Het kan toch niet zomaar zijn dat er geen gelden meer vrij worden gemaakt voor het in stand houden van kunst- en cultuuruitingen.
Zo’n kleine 200 miljoen moet er worden gesneden in nog te maken doeken, theatervoorstellingen en muzikale uitspattingen. De kunstenmakers de boer op voor het bedelen om of het verkopen van een stoeltje in het theater. Het is zelfs maar zo mogelijk dat u op een avond naar het theater gaat en er een optreden staat gepland van het ‘Shell-KLM-Pizzakoerier.nl Muziek Ensemble, voorheen ‘Het Orkest van het Oosten’ of dat er een conferencé op de bühne komt gekleed in t-shirtje met aan de voorzijde ‘Voor het mooiste en schoonste resultaat...’ en achterop het antwoord; ‘Unilever’. Het zal maar zover komen en je bent uitgeleverd of overgeleverd om op dit soort manieren kunst te kunnen maken of uit te voeren. Dat er reeds theaters zijn met de naam van een gulle sponsor kan ik me iets bij voorstellen, maar als de artiest of kunstenaar zijn of haar optreden of expositie moet voorzien van reclameborden als decor op het toneel of langs de muren van het museum of galerie, met daarboven de foto’s of schilderijen, gaat wel heel erg ver.
Het bijna onmogelijk maken van uitingen in kunst en cultuur resulteert in een verarming en een vervlakking van de samenleving.
Maar, ja een heuse maar. Er gloort een sprankje hoop aan de horizon, niet in olieverf of aquarel, nee in harde euro’s.
De hele bezuiniging van 200 miljoen kan bijna in één keer van de tafel, want er is een potje met een hele boel geld. Geld dat in principe toebehoort aan de hele Europese bevolking, geld dat door kartelvorming, prijsafspraken door grote jongens onder elkaar, oneerlijk is verkregen.
De Europese Commissie heeft bij de heren wasmiddelenfabrikanten, van merken als OMO, Persil, Witte Reus, Dash, etc., weten te incasseren. Bij Henkel, Unilever en Procter & Gamble, klinkt meer als ‘Dokter en Gokken’, is het lieve sommetje van meer dan 315 miljoen euro als boete binnengehaald.
Henkel heeft de klok geluid en ging vrijuit, maar de andere twee moeten dokken.
Waar blijft dat geld, op de grote berg in Brussel? Het is eigenlijk ‘ons geld’, want wij hebben met z’n allen minimaal 3 jaar teveel betaald voor de schone onderbroek. Maar zien we er iets van terug, nee dus, rien ne va plus.
Als ze in Brussel nu eens zouden besluiten om geld verkregen uit de boetes opgelegd voor kartelvorming te gaan besteden aan kunst en cultuur, zijn vergaande bezuinigingen niet meer zo noodzakelijk.
Vanaf heden zou het maar zo kunnen zijn dat op elk theater, museum of galerie een bordje hangt, deze voorstelling of expositie is gesponsord door de hele bevolking, dank u wel en ga er van genieten, vooral doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten