Op een gezellige vrijdagmiddag er eens even rustig voor gaan zitten, bak, wat een giga bak popcorn en een paar ijskouwe coke’s om de wedstrijd in gepaste stijl door te komen. Honkballen, in dit geval ook nog eens voor damesteams, niet zomaar ergens in een stadion in Venezuela, nee, op een militaire basis. Het was niet een potje voor de fun, nee, een officiële wedstrijd voor het wereldkampioenschap tussen Hong Kong en Nederland.
En dan opeens een schot ergens vandaan, een speelster van het Hong Kong team wordt in haar been getroffen en afgevoerd naar het ziekenhuis, waarna het team zich uit het toernooi heeft teruggetrokken. De kogel is netjes uit haar been verwijderd en de dame balt gewoon weer verder, maar tussen de oren is het bal voor en bal na, drie slag of wijd, wordt het een homerun of wordt het een ‘inslag’? Gewoon gezellig, mensen ontmoeten vanuit alle windstreken met een zelfde passie en daarmee een toernooi spelen en proberen de beste van de wereld te worden en dan dit. Shoot and out of the game.
Zuid-Amerika geeft wel vaker een bericht vrij waarbij sporters, die iemand of vele iemanden hebben teleurgesteld door net niet de eerste plaatst te grijpen omdat er een ander beter of sneller was, in koele bloede worden neergeknald. Ben je keeper en maak je een blunder, it is all in the game, dan ben jij en je familie niet echt zeker meer of er leven is na de beelden. Het zal de eerste keeper niet zijn die met vrienden in een restaurantje zit te genieten van een weldadige dis en de sterke verhalen van dat laatste toernooi nooit meer kan vertellen en eindigt met een hole in one tussen de ogen. Die spits die voor open doel het laatste tikkie vergeet of net niet kan geven en daarmee eeuwige roem aan zich zelf, de club of het vaderland kon schenken loopt het risico om een ‘laatste tikkie’ te ontvangen ergens op een hoek van een straat of in een donker steegje.
Waar begint de zin, de onzin of de waanzin..?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten