De keuze om ergens anders te gaan wonen wordt of vrijwillig genomen of bepaald door een beroep wat wordt uitgeoefend en zich toevallig buiten de grenzen van ‘thuis’ afspeelt. En woon je dan eenmaal in een ander land ga je dingen missen. De gewoonten, de hebbelijkheden en onhebbelijkheden en als de voorraden met traditionele Hollandse producten tot nul zijn reduceerd, komt daar het missen van een potje pasta, pindakaas, schenkstroop, ontbijtkoek, haring met uitjes, zaterdags een bakkie kibbeling of een lekkerbekje of stroopwafels, van die Kanjers, twee tegelijk verpakt. Heerlijk, allebei tegelijk of eigen achter elkaar, anders wordt de tweede oud, dat is zonde, twee koffie en direct twee Kanjers, genieten.
Daarnaast wordt het binnenglippen bij winkels als Xenos, Action of Blokker, waar we wel een afgeleide van hebben, maar war ze prijzen vragen die drie tot vijf maal zo hoog zijn als in Holland. Action heeft dingen, zoals van die theelichtjes, sfeer kaarsjes voor ‘s avonds op de tafel op het terras, voor een prijs waar je hier alleen het te korte lontje kunt aanschaffen. Tweehonderd lichtjes, een kerk vol zeg maar, voor een paar euro en hier twintig voor een zelfde prijs, tienmaal zo duur.
In Holland kwam je dus altijd buiten met een teveel aan goed bedoelde rotzooi, maar de bijkomstigheid, de gelukkige, was dan wel dat je er niet een vermogen had achtergelaten. Hier heb je dus een tiende van wat je nodig hebt en je portemonnee is nagenoeg leeg.
Regelmatig wordt er via de laptop ‘gewinkeld’. Eigenlijk meer een kwestie van zich verlekkeren aan de sites van genoemde winkels en bij het aanschouwen van prijs en aanbod ontstaat de ergernis, waarom daar wel en hier niet, zijn ze nu helemaal..! Dat kan anders, maar hoe?
Vriendinnen mailen of skypen, kun je dat en dat en dat en als het nog in het pakje past onder de tien kilo, graag ook nog dat en dat. Dat was tot voor kort nog rendabel te maken door kritisch in te kopen, maar nu TNT de tariefkaart iets heeft aan gepast en de zendingen tot tien kilo meer kosten dan het profijt onder het plakband, is de lol, zeg maar het sturen van ‘voedselpakketten voor smachtende Hollanders in het buitenland’, er grotendeels vanaf.
Daarnaast is de termijn waarop het pakje vanaf Holland hier op Paros arriveert minmaal vijftien dagen. Dus het idee om een paar haringen met uitjes te verzenden, goed verpakt in een stukje alu folie, is onmogelijk. De haring zou spontaan van Pireaus richting Paros komen zwemmen, want per post is om gezondheidsredenen niet aan te bevelen.
Dus geen Kanjers, ontbijtkoeken, pindakaas of pasta per post en de inventaris van de Action, Xenos en Blokker blijft binnen de grenzen van het Koninkrijk en zullen niet worden verhuisd naar zonnigere oorden. Smachten helpt niet, niet meer, het scheelt wel een hoop zakgeld...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten