Natuurlijk, geen enkel probleem om samen met Boeddha op de foto te gaan, maar doe het wel respectvol en laat het culturele erfgoed prevaleren boven de eigen schoonheid. Want winnen van echte kunstwerken doe je toch niet, hoe fraai gevormd of atletisch je ook bent. Dus als je in het land der komt ga je niet languit op de buik of naast Boeddha op de console liggen, dat is respectloos en word je niet in dank afgenomen door de lokale bevolking. Het zelfde als je naast Christus zou gaan hangen met een paar nagels door je handen, zo in de stijl van wat jij kunt kan ik ook. Dat doen we toch ook niet.
Kom je op bezoek in Griekenland zou je wel eens tegen een gigantisch minderwaardigheid probleem op kunnen lopen als je je niet weet te gedragen zoals het behoort. In één van de vele schitterende musea staat een fraai gevormd beeld en als je het aandurft mag je daarnaast poseren, broek op de knieën en lef tonen. Weddenschappen kunnen vooraf worden afgesloten, wint’ie of wint’ie niet? Ik durf te stellen dat’ie verliest, want zou het ding achter de zipper van de korte broek groter zijn dan die aan het beeld is gebeeldhouwd, is lopen een onwaarschijnlijke bezigheid. Je vriendin rent gillend richting slager voor het scherpste mes wat ze kan vinden. Het ‘worstje’, zeg maar gerust ‘worst’ moet dan zeker wat worden ingekort, minimaal gehalveerd. In dat museum maken ze zich dus niet zo druk over ‘onrespectvol gedrag’, want er is geen man die af wil gaan als een gieter bij dat beeld, dus gelukkig houdt iedereen zijn broek aan, zelfs niet bij bluffen door mede bezoekers, veelal vrienden die zelf niet durven en graag een ander zien afgaan.
Wil je dan zo graag je inleven in de persoon, de sfeer van of gewoon gek doen, ga dan naar Volendam. Hijs je in een traditioneel Volendammer kostuum of kruip achter zo’n plank met een afbeelding zonder kop, de plaats voor het eigen hoofd, en je kunt je net zoveel keer laten vereeuwigen als je zelf wilt, voor later, kijk ik was daar. Hiermee shockeer of doe je niemand kwaad, mogelijk de familie of later, de kinderen als ze groter zijn en zeggen, ‘is dat mijn vader of moeder?’
Maar terug naar gedragcodes bij bezoeken aan, zeker religieuze plaatsen. Neem bij een toer langs dit soort bezienswaardigheden een keurige omslagdoek mee van ruim formaat, zodat je deze netjes even om kunt slaan als een jurkje. Over het korte rokje of broekje en shirtje met een wat lager dan normaal uitgesneden decolleté. Loop niet met het shirtje om het middel gebonden, dus met ontbloot bovenlijf, bijvoorbeeld een kerk binnen. De strooien hoed om het kale schedeldak te beschermen tegen zonnestralen mag respectvol ter hand worden genomen. Iedereen van de lokale bevolking en de bewoners van het heiligdom zullen het waarderen en dit indien nodig ook tonen.
Zo is er vaak ook in de straatjes van zonnige oorden een stroom van dames te zien, uitsluitend gekleed in bikini, veelal een maatje te klein voor wat zich achter het bijna niets verhullende stukje stof verscholen dient te worden. Heren wandelen in zwembroekjes waarin zich alle lijnen, gelukkig kleiner dan die van dat Griekse beeld, duidelijk af tekenen. In volgorde van wenselijkheid kan dit een fraai uitzicht zijn als je achter een heerlijk drankje op één van de terrasje zit te genieten van het uitzicht. Maar naar de lokale bevolking is deze wijze van ‘wandelen’ een beetje ongepast.
’s Lands wijs, ’s lands eer, bezint eer gij begint, zijn in dit soort zaken een nuttige bezigheid om vooraf kennis van te nemen en goed beslagen ter plaatse te komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten