Een ‘valse hartaanval’ aanwenden om op tijd thuis te zijn en zo een ‘aanval’ van zijn vrouw of vriendin te overleven. Ben je achtenveertig geworden en dan haal je zo iets in je botte hersens, steekje los of is er een adertje gesprongen in de toevoer naar de denkende delen.
Opgesloten op het Starteiland van de Sneekweek, te laat voor het laatste veerpontje naar de vaste wal, de dringend gewenste verbinding om niet op het matje te hoeven komen, thuis, te laat.
Goede raad gewenst en achteraf altijd heel duur.
De man zag maar één uitweg, een extra overtocht, 112 bellen en een vermeende hartaanval melden bij de centrale en zoals het een goed medisch team betaamt, uitrukken op naar het slachtoffer. Veerpont van wal, even heen en weer, en zodra de man aan de voor hem goede kant van het eiland, het vasteland, was aangekomen bleek hij ‘springlevend’ en in optimale conditie. Wipte spontaan van de brancard en bedankte het ambulancepersoneel met een brede armzwaai voor bewezen diensten en de goede zorg en verdween richting de gebreide broek, naar huis, te laat maar mogelijk nog op tijd.
Zulk gedrag wordt beloond, opsporing verzocht en gevonden. Een bezoekje met een rekening en bijbehorende bekeuring, een peperde rekening. Twee en twintig honderd en zes en veertig euro schoon op de bon mocht meneer afrekenen voor het valse alarm naar 112.
Hoe vertel ik dit thuis, op tijd, nooit, te laat, veel later met of zonder verklaring van het waarom of waardoor. Zorg voor een degelijke verbinding naar de alarmcentrale, want deze melding zou wel eens niet vals kunnen zijn, maar noodzakelijk...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten