Een kleurrijke expositie zou het kunnen worden als we de vele varianten van de huidige kabinetsformatie af zouden laten beelden door een aantal gerenommeerde toppers uit de vaderlandse kunstkring. Graag op groot formaat, uitgebreid presenteren als het lachertje van dit jaar. In het midden een echte Marten Ruhlings van Beatrix als aanspreek punt of overleg oor’gaan voor de formateur of creat’eur van de tentoonstelling. Wellicht kan Beatrix zelf ook een bronsje in het zakje doen met een geheel eigen creatie van een portret van de nieuwe premier van het kabinet.
Als je van een afstandje, Nederland Griekenland, deze hele soap volgt, soms in flarden - passend in dit boek als de beste -, via de diverse praatprogramma op televisie of de geschreven pers is er regelmatig ruim voldoende aanleiding om in een fikse deuk van het lachten te schieten. Voor een echte politiekkenner zal er eerder aanleiding zijn om uit te barsten in een grote huilbui, met een watersnoodramp tot gevolg.
Paars Twee is onbespreekbaar, als we dan de PvdA en SP, de rapsody in red, Groen Links, D66 en CDA, als een bak sla zonder garnering, koppelen aan de Christen Unie, voor de geestelijke balans, van Rouwvoet weet niemand meer waar nu de lijn ligt van het beleid dat Nederland gaat volgen. Of wanneer ze overgaan tot minder kunstzinnige benaming voor kabinetten en in termen gaan vervallen als bijvoorbeeld, minderheidscoalities met gedoogsteun, ‘centrumrechts’, krijg ik acuut neigingen Van Marwijk te gaan bellen. Gaan we spelen met de ruit naar voren of met de ruit naar achter, Klink op tien en Maxim als storende spits naast de wederopstanding van Rutte, samen met Pechthold wisselend op links en soms uitwijkend naar rechts. Om de zaak te redden zetten we Cohen op doel. Als brekende middenvelder, in dit geval middenveldster, de meedogenloze Femke. Nigel kan daar nog en puntje aanzuigen, want het knietje van Femke staat inmiddels bekend bij het hele politieke scheidsrechterskorps, onder leiding van Geert, terugfluiten of doorspelen.
Volgens de evaluatie, na de laatste formatieronde, had ze hiervoor minimaal rood moeten krijgen, sorry groene kaarten hebben we niet en geel was te weinig voor zo’n toenadering van de tegenstander.
Het enige wat nog ontbreekt in deze formatie is een opbouwende vent of vrouw, eentje die moet zorgen voor de aanvoer naar de spitsen.
En als dat dan allemaal is uitgeselecteerd en op trainingskamp in Haagse dreven is geweest kan er nagedacht worden wie er nu de aanvoerder mag gaan spelen van dit kleurrijke politieke gezelschap.
Maar het meest vreemde in dit hele verhaal is de kiezer, ga je stemmen, kies je die of die of die, dat is ieder zijn persoonlijke mening waar jaren voor is gevochten, vrijheid van...
Dan is er een partij die op ‘verzoek’ van deze kiezer het zwemdiploma politiek zwemmen op regeringsniveau met vlag en wimpel behaalt, waar is die gebleven.
Eerlijk is eerlijk, niet mijn partij met de altijd wat Wilde’rse uitspraken en stellingen, maar de kiezer wordt gevraagd, beantwoord de vraag en ontvangt geen antwoord terug. Een fraai staaltje kiezersbedrog, waarbij ik buiten beschouwing, de politieke beschouwingen, laat of het allemaal wel zo goed zou zijn voor ons imago buiten de landsgrenzen.
Radicale stellingen krijgen vaak radicale antwoorden of acties als beloning en zitten we daar op te wachten. Politici met zenuwachtig in mouwen van colbertjes converserende bodyguards aan hun kont en rondrijdend in gepantserde auto’s. Bijeenkomsten waar meer bewaking aanwezig is dan serieuze luisteraars of zich uiterst drukmakende leden van AIVD of de Coördinator Terrorisme Bestrijding. Waarbij voor de buitenwacht er altijd het idee heerst dat er bij die beide clubs pas wordt gereageerd als de daad allang plaats had kunnen vinden, de bom onschadelijk maken als deze reeds is ontploft. Ik heb ook nog nooit zo’n bodygeval sneller zien zijn dan de kogel uit de verkeerde loop.
Toevallig kwam er van de week een discussie op gang tijdens een dineetje, met een Griekse zonsondergang als decor aan echte nasi met gebakken banaan en pindasaus, over een aantal woorden en of deze nu wel of niet als positief worden beschouwd. Het ging om een viertal woorden, egoïstisch, ambitieus, egocentrisch en een woord waar ik nog nooit van had gehoord, egotistisch, maar gewoon in elk woordenboek voor komt. Egoïstisch ben je snel over klaar, alles voor ikke en dat kan eigenlijk nooit als positief worden ervaren. Ambitieus hoeft natuurlijk niet negatief te zijn, het nastreven van een gesteld doel is prefect al zou de manier om dit te bereiken eventueel tot ergernis kunnen leiden. Egocentrisch wordt veelal ervaren als negatief, iemand die zichzelf graag in het middelpunt van de belangstelling ziet staan en daarbij anderen vergeet. Egotisme valt onder het hoofdstuk zichzelf overschatten en daarbij kunnen aan twee zijde ‘slachtoffers’ vallen en dus zowel positief als negatief worden gezien. Laat deze woorden nu eens los op het Haagse Binnenhof en zullen als een soort magneet bij de diverse politieke personen als rugnummer aan hun jasje of jurk blijven hangen. Makkelijk voor de bondscoach, selecteren op ‘nummer’, past het nummer wel of niet in het karakter van de groep, in de gewenste opstelling, uitgaande van eigen kunnen en je dit niet op laten dringen door je tegenstander.
Nederland, of eigenlijk dames en heren politici, wordt eens wakker, zet de eigen egootjes eens midden op het Binnenhof of bij ‘Trix in de Paleistuin en ga doen waarvoor jullie, geheel uit vrije wil en bij het volle verstand, althans dat nemen we aan, democraties zijn gekozen.
Als dat niet zint, opzouten en ergens anders dan maar, bij de één of andere bank, rotzooi gaan maken. Het waren tenslotte onze verkiezingen en onze keuze en jullie verkwanselen dit recht, ons stemrecht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten