Langzaam worden er deksels gelicht van de beerputten, de beerputten der vrome heren achter gesloten deuren. Kardinalen gaan op hun knieën, voor een heerlijke daad van bevrediging of om door het stof te gaan voor eerder gedane daden of daden van hun broeders. Daden bij kleine jongetjes die in hun macht waren, opgeleid moesten worden om wellicht later, veel later hetzelfde te gaan doen, want dat was bijna een vast ritueel als onderdeel van hun opleiding.
Het woordje ‘pijpje’ krijgt in deze context een geheel andere betekenis dan het in een slank flesje gevatte goudgele, door monniken gebrouwen gerstenat.
Nu komen er daden aan het licht die te dwaas zijn voor woorden, rijp voor een rechtbank. Er komt nu ineens een onafhankelijke onderzoekscommissie, een zware delegatie kruisridders, om deze daden, wanstaltige zaken van geestelijken, geestelijk gestoorden klinkt beter, te gaan bekijken, dat ze ‘afgekocht’ kunnen worden of berecht binnen de kerkelijke muren. Mocht blijken, eigenlijk is het al bevestigd, dat nu de waarheid boven tafel of zeg maar onder pij vandaan komt, deze daders direct aan de andere kant van de kerkdeur zetten en op laten halen door het apparaat met blauwe zwaailichten als hulpmiddel.
Het zou toch te dwaas voor woorden zijn dat de kerk deze al jarenlange en binnen de gelederen allang bekend zijnde praktijken af zou kunnen kopen bij de slachtoffers, slachtoffertjes toen, en daarna de deur sluit en doen alsof er niets is gebeurd. Kruis erover, de Bijbel erop, lekker zwaar, en niet meer over praten.
Gelukkig is het bedrag van schadeloosstelling niet te hoog geworden, anders zou het Bisdom nog failliet zijn gegaan, wat jammer nu, een curator in de kerk, openbare verkoop van overtollig geworden pijen, met de originele vlekken, aan de binnenzijde natuurlijk, er nog op.
Dit is nu een geval in Nederland, maar uit eerdere zaken in Amerika zijn er miljoenenclaims richting het heilige kruis gezonden en zijn er complete Bisdommen omgevallen, de haan van de toren gehaald, luid kraaiend.
Doe je dit soort activiteiten in de ‘normale’ maatschappij ben je voor de rest van je leven gebrandmerkt als pedofiel, ben je vies en een smeerlap, kun je de locatie waar je woont wel vergeten, wordt het visitekaartje van je daden vooraf gezonden naar een eventueel nieuwe verblijfplaats. Komt de hele bevolking van dat stukje woongenot direct in opstand, worden mogelijk de ramen uit de sponningen gegooid of doet een spuitbus, met luid en duidelijke taal voor elke passant, het werk. Op de gevel en alles wat meer nodig is om het maar duidelijk te maken, ‘pedofiel niet welkom’ is de boodschap aan de nieuwe inwoner van de wijk. Vergeet dat mooie eengezinswoninkje maar, recht tegenover het speeltuintje waar elke dag de geneugten des levens aan het spelen zijn, allemaal binnen handbereik had de nieuwkomer gedacht, mis dus, daar wordt een stokje, wat een hele balk, een heuse schandpaal, voor gestoken. De manier is misschien niet altijd even fraai, maar je kunt natuurlijk de kat niet op het spek binden. Daar zou het apparaat voor moeten kunnen zorgen.
De grote vraag blijft natuurlijk, waar moet zo’n iemand dan wel kunnen wonen, gestraft voor wat hij ooit heeft gedaan, maar toch levenslang en geen ontsnappen mogelijk.
Bel eens met een Bisdom of een willekeurige curator, heeft nog wel een leegstaand gebouwtje met of zonder haan op de toren in de aanbieding, veelal fraai gelegen in een groot bos of voorzien van enorme tuin. Perfecte locatie om alles ‘wat niet mag’, bij elkaar te stoppen, kunnen ze tikkertje spelen in de gangen, mens erger je nieten voor de open haard, schommelen en wippen in de speeltuin, verstoppertje spelen en grote verkleedpartijen houden, kasten vol met net niet nieuw meer, slechts één keer gebruikt als tent of als schuilhut.
Maar even terug naar de kerk; worden deze heren paters, kardinalen of andere bekleders van vrome zaken nu op een zelfde manier berecht en krijgen ze ook ‘levenlang zonder escape’. Dus behandelen als elke andere dader van een zelfde vergrijp zonder het kruis, in dit geval het heilige kruis, achter zich te weten. Wordt het het bedekken met de mantel der vrome liefde of meer het bedekken met de pij, over het tafereel, toen ergens op een kamer, in de gang of achter het altaar.
Komt er ook nog eens bij dat de heren zo hypocriet zijn als ze groot zijn, denken te zijn, want als je homo bent behoor je tot de categorie mensen die het tussen de oren niet op een rijtje heeft. Plat gezegd een stel viezeriken die het met elkaar doen, allemaal van het zelfde soort, bah wat vies nou. Als die op zondag naar de kerk komen, zouden ze het liefst zien dat ze de toegang werd geweigerd. Een potige, nee, geen flikkerachtige, nee, een echte kleerkast van een portier voor de deur en een scanner die kan detecteren of je goed of slecht bent, anders kom je er niet in. Maar dat is niet te realiseren, maar blijkt dat of je toont gewoon dat je niet ‘normaal’ bent, dan krijg je lekker geen hostie en mag je niet snoepen van de wijn, lekker puh, viespeuk.
Het zal toch hopelijk niet zo zijn dat deze machtswellustige zedenpredikers er zonder enige straf vanaf komen, zeker nu er aangifte na aangifte binnen is komen rollen bij het onderzoeksapparaat, bij Justitie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten