Trebor's Flarden, belicht in telkens korte stukjes, verhaaltjes, anekdotes het leven, het be’leven,
op een Grieks eiland.
Soms direct, soms van veraf, soms via de media of van horen vertellen of zeggen, mond tot mond.
Als je weg bent uit de directe invloed van ooit thuis, ga je dingen anders zien, anders benaderen en
beoordelen, kritischer of soms lacherig.

vrijdag 25 februari 2011

Jan, Piet, Achmed en de winnaar is...


Een gewapende bende moslimextremisten, wie gelooft dat nou, extremisten, gewoon gelovigen, aanhangers van het moslimgeloof, niets bijzonders. Moeten over de gehele wereld vredig naast katholieken, boeddhisten, gereformeerden, orthodoxen en niet gelovigen kunnen wonen, niets extremistisch. Maar dit klinkt anders, compleet anders.

Voordat de hele moslim wereld zich beledigd voelt, het volgende gaat uitsluitend over een kleine groep idioten, zich moslim noemend en extreme uitvoering denken te moeten geven aan de wijze van geloven. Zich daarmee waarschijnlijk totaal niet realiserend dat ze mede gelovigen, de meesten goedwillende en vredelievende burgers van deze wereld, in een kwaad daglicht stellen waar ze totaal niet behoren te staan.
Soms als je de krant, tijdschrift openslaat of het nieuws van de televisie plukt, valt je mond wel eens wagenwijd open van verbazing, van ongeloof, van ergernis of zelfs van woede. Zo viel mijn oog op een artikeltje in de Wereldkrant, te gek voor woorden, mensonterend, compleet losgeslagen, geloofsidioten, een woordenboek vol kun je er over volschrijven.

In de stad Mogadishu, Somalië, speelt zich het volgende af, de bende, de horde onmensen, machtswellustelingen onder het mom van geloof,  verzamelt zo maar vanaf de straat een grote groep rondborstige vrouwen en dwingt ze om hun bovenkleding uit te doen. Dragen de dames een bh dan moeten ze deze uit doen en en public de borsten lustig op en neer laten wippen, rond laten draaien. Naar alle waarschijnlijkheid, maar dat kun je niet zien natuurlijk, want de heren zijn gemaskerd en ‘gekleed’, hebben ze allemaal een tent opgezet, een burka waardig. Zich op zitten fokken, geilen, om vervolgens de vrouwen voor het dragen van ondersteunende middelen, want volgens de islam moeten borsten zich natuurlijk ontwikkelen, ze staan als fiere borstjes vooruit of ze gaan als leren lappen hangen, af te ranselen met stokken. Als je vrouwen toch stokslagen gaat geven voor het dragen van een bh moet er toch wel ergens tussen de oren een steekje los zijn, een flinke kortsluiting zijn ontstaan, een kleine ontsporing der hersencellen of één van de eigen handgranaten te vroeg ontploft.



Het is toch niet te geloven en om met het iets aangepaste oeroude deel van een vers te citeren, ‘Jan, Piet, Achmed, Jusoef en Corneel, die dragen baarden, die dragen baarden...’, want ook de mannen bleven niet gevrijwaard van stokslagen. Geen baard behoort niet in de moslimcultuur thuis, dus of je wilt of niet, een baard zwabbert aan de onderzijde van het gezicht anders wordt het meppen, hè, als je er zo over schrijft ga je het bijna lekker, gewoon vinden. Om ze uit te delen dan, midden op de Coolsingel in Rotterdam of de Dam in Amsterdam, geen klompen aan vandaag, broek naar beneden en meppen, tien per klomp.

Ben je net bekomen van dit soort berichtgeving of het volgende onwaarschijnlijke passeert de pers en de internetpagina’s. Eveneens in Somalië, een radioprogramma schrijft een wedstrijd, ongetwijfeld met hoogstaande vragen als ‘hoeveel tieten passen er in een bh of wat hangt er onder de kin van een moslim?’ De hoofdprijs voor het geven van de goede antwoorden was niets minder dan een echte Kalasnikov, met een voorraad patronen om half Mogadishu van boorgaten te voorzien. En als aanvulling op deze Russische proppenschieter, om goed bewapend en als model extremist, al zeventien oud, de radiostudio te verlaten, een duootje handgranaten en een antitankgranaat. Op vele fronten te gebruiken, want die zijn er genoeg, maar ook ingeval je je hersenen op orde wil brengen, pin d’ruit en voor je het weet staan de dames met zwaaiende borsten voor je te dansen. Voor de treurige verliezers, degenen met een fout antwoord op de ridicule vragen, werd een machinegeweer verloot. Rondom de prijsvraag waren commercials te beluisteren van de hoofdsponsor, die van zowel de hoofdprijs als de poedelprijs. Wervend sterke spots, kom ook en leer schieten op alles wat beweegt, gratis drugs, gratis wapen en kogels, gratis training, gratis kost en inwoning, rondtoeren door het land is ook inbegrepen en last but not least, gratis slachtoffers. Personeelswerving met direct een baan met een vast contract, al zijn er maar weinig die dit contract tot het einde uitdienen. Een ‘al-Shabaab-contract geldt levenslang’, tot de hoek van de straat of tot de voordeur, want achteruit kan niet, dat accepteren ze niet, dat is uitsluitend voor het opperhoofd en consorten bestemd, terugtrekkende, afdruipende, bewegingen om het vege lijf en de gescoorde muntjes veilig een goed heenkomen te verzorgen. De winnaar is, onmogelijk, hier zijn geen winnaars, uitsluitend verliezers. Het groot orkest en een tsjing-boem of tatatata is het absolute einde, de finale.

Het lijkt wel of de religieuze voorschriften dagelijks worden bijgesteld, verscherpt of worden aangevuld met de nieuwste ‘snufjes’ om moslims onder de duim te houden. En dat is dan het vreemde weer, in sommige moslimlanden wordt er niet over gerept en in andere landen wordt ineens een regel van kracht waarbij meppen en knippen als straf voor het meest stomme vergrijp haar intreden doet.
Zo ineens in Indonesië, mooi temperatuurtje, schitterende omgeving, stranden om door een ringetje te halen. Dames met een figuurtje waar menig man toch maar even een kramp in het nekkie voor riskeert. Gehuld in een strak gesneden broek of spijkerbroek wervelt dit door de straten. Jammer, dat is vanaf vandaag over, moslima’s op deze wijze gekleed worden staande gehouden en ter plaatse moet het kledingstuk uit en wordt in stukken geknipt. En volgens de nieuwe religieuze voorschriften wordt er een keurig rokje gratis beschikbaar gesteld.
Mannen met al dan niet knokige knietjes, onbeschermd omdat het type broek kort is, zijn ook aan de beurt. Dat is niet meer toegestaan, lang is de tendens vanaf heden.

Als ik dit allemaal lees, dan breekt me toch echt de klomp, tijd voor actie, harde actie, hoe, ik weet het niet, onbegonnen werk tegen dit soort ideeën geboren tussen de oren van een stel malloten met een Kalasnikov tussen de ballen. Even wachten, eerst even op de knietjes voor een verzoenend gebed voor geleverde ‘werkzaamheden namens Allah’.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten