Nicolaidis op een avond in de Apothiki je rijker kan maken dan je ooit gedacht zou hebben. Zijn uitleg, als oceanographer, physiologist, offshore- & coastal engineer en professioneel duiker bij ondermeer het team van Jacques Cousteau, ondersteund met foto’s, geeft een perfecte inzage in de verborgen en soms open en bloot liggende schatten uit het verre verleden. Foto’s gemaakt onder water, door duikers van zijn team, en vanuit een helikopter, geven een rijkdom weer die ongekend is.
Onder het wateroppervlak, buiten ons zichtsveld, liggen oude scheepswrakken, soms niet meer dan een rijtje stenen, de ballast van het gezonken Cycladic schip, maar ook Romeinse, Byzantijnse en Turkse wrakken liggen op de zeebodem tussen ondermeer Paros en Naxos en Paros en Antiparos. Rondom de wrakken liggen vaak nog eeuwen oude resten van urnen en amforen, direct zichtbaar of net onder het zand. Bewaakt door een keur aan diverse zeebewoners, in de meest uiteenlopende kleuren.
Als Peter duikt en dingen vindt, laat hij het liggen of verbergt het in de directe omgeving, ter voorkoming van ‘stelen’. In uiterste geval neemt hij het mee en bewaart het in zout water om het later weer terug te leggen op dezelfde plaats. Deze acties zijn er om eventueel later voor archeologen de juiste locaties te waarborgen en de locatie niet te verstoren.
De vele kleine eilandjes tussen de eilanden zijn toevluchtsoorden en rustige broedplaatsen voor vele soorten vis en daar gelden strenge spelregels, vissen met harpoen, licht, explosieve en andersoortige ontoelaatbare methoden worden streng gestraft. Maar we nemen aan dat de echte onder jullie…
Schatten, die de meeste bezoekers van Paros en Antiparos, en natuurlijk ook van de andere eilanden, aan zich voorbij zien gaan. Eigenlijk zien ze deze helemaal niet want ze liggen onder water of deels onder water. Deze oudheidkundige zaken zijn wel zichtbaar, zoals bijvoorbeeld bij Drios, aan de kleine boulevard vinden we delen van stukken uitgehouwen rotsen, gleuven van een ruim bemeten omvang, voormalige, veronderstelt men, transport’banden’ voor blokken marmer.
Trapsgewijs en schuin naar beneden lopen deze ‘banden’ soms heel ver de zee in, naar een diepere plek, de aanlegplaats voor de boten die het marmer moesten vervoeren. Ondermeer richting Athene, naar de Acropolis. Daar hebben ze aan de onderzijde van grote blokken marmer herkenbare sleepsporen gevonden van deze ‘banden’.
De blokken werden via palen hout langzaam naar beneden gerold en dan in afwachting van laag water, slechts zo’n vijftig tot zestig centimeter, op de boot geladen. Dan werd er gewacht op hoog water voordat de boot kon vertrekken.
De foto’s vanuit de helikopter geven een prachtig beeld van bouwwerken die deels in en deels onder het water liggen, maar vaak ook doorlopen op het land. Vanuit de lucht zie je dan verschillen in structuren van de grond en daardoor de contouren van wat zich onder het oppervlak bevindt, magnifiek.Hoe een uitleg over ‘Natural & Cultural Treasures of the Aegean’, door Peter
Zo zie je vanuit de lucht bijvoorbeeld een muur, die Paros met Antiparos verbond, in de periode dat heel langzaam het water is gaan stijgen en het dal tussen de twee eilanden vol begon te lopen. Zo konden de mensen hun handel droog overkrijgen. Ook de reeds genoemde ‘banden’ komen in haar gehele omvang duidelijk in beeld en krijg je een idee wat dit voor enorme bouwwerken moeten zijn geweest. Contouren van in de zee verdwenen huizen en andere complexen worden zo weer zichtbaar en geven steeds beter een indruk over hoe het toen moest zijn geweest.
Dus; dames en heren duikers, nu niet direct in vliegtuigladingen vol naar Paros komen om even als souvenirjagers de zeebodem te stofzuigen of in groten getale de zaken te komen bezichtigen, nee, kom als je werkelijk bent geïnteresseerd en dit soort plaatsen weet te waarderen en ook ongerept wilt laten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten