Als je dit bericht leest gaan direct de gedachten naar Italië, naar dé Totti, de man van de fraaie doelpunten. Maar waaraan is hij dan ontsnapt, aan een vliegende tackle van een niets ontziende echte Italiaanse verdediger? Het had ook zomaar dé andere Totti kunnen zijn, één van de grote bazen der Maffia. Ontsnapt aan een ontvoering uit of aan de dood bij een ‘gevangenisongeval’ door maffiose elementen.
Nee, al heeft het sfeertje wel iets van ‘maffiaans te werk gaan’, ontsnapping uit een gevangenis valt wel een beetje in die categorie. Maar in dit geval speelt het zich nu eens niet allemaal af op Italiaanse bodem, nee, gewoon alsof het de gewoonste zaak van de wereld is onder het Hollandse zonnetje.
Totti is namelijk een tot acht jaar veroordeelde dame, voor je zover natuurlijk nog over een dame kunt spreken na zo’n daad, eerder een katje om niet zonder handschoenen aan te pakken. Veroordeeld voor een poging tot het doodsteken van twee andere mensen, waarvoor zij haar straf uitzat in Breda, onder de bezielende leiding en toezicht van de medewerkers van het Nederlandse justitiële apparaat. Keurig onderdak, wat een hele koepel had ze daar boven haar hoofd hangen, ‘De Koepel’, met wel wat opgelegde beperkingen op bewegingsvrijheid buiten de muren van het complex.
Met die beperkingen was zij het schijnbaar niet helemaal eens, want gedurende haar werkzaamheden in de keuken werd er iets heel anders klaargestoomd dan de aardappels en groenten voor de medegevangenen. Zij stoomde een vluchtweg klaar, met de pollepels uit het keukenarsenaal aan ‘wapens’ wist zij zich heel langzaam een weg te banen onder de buitenmuur van de gevangenis door. De keuken is namelijk gelegen tegen de buitenzijde van het complex. Lepeltje voor lepeltje vorderde het ‘kanaal naar de vrijheid’, om op een bepaald moment ver genoeg te zijn gevorderd om de tegels van het trottoir maar eens op te lichten en te gaan genieten van bewegingsvrijheid. Breda, here I come..!
Gezien de reacties op dit bericht in diverse media werd zij direct als een heldin beschreven, de ‘Papillion van Nederland’ en als een toffe griet bestempeld. Oké, de actie is een stunt, maar uit deze zelfde actie blijkt toch ook maar weer eens te meer hoe het soms is gesteld met de behandeling van mensen die tegen een straf op zijn gelopen en deze uit moeten zitten, zitten op de blaren na gedane daden.
Of er gaat er eentje wandelen tijdens een verlof, al dan niet met een ‘bewaker’ aan de rechter of linker arm hangend, om vervolgens ergens een herhalingsoefening te volbrengen. Een herhaling waarvoor hij of zij nu juist staats onderdak genoot. Proefverlof noemen ze dat, alvast proeven aan straks, als er weer definitief los mag worden gelopen en de smaak weer omgezet kan worden in de ervaringen, die van toen, die van voordat.
Ze heeft slechts een paar dagen kunnen genieten van vele dagen werk en zit weer rustig onder het koepeltje in het zonnetje te wachten tot het einde van haar straf, nog een kleine vierentwintig maanden te gaan.
Het bevreemdt mij wel dat wanneer je ontsnapt er geen extra straf volgt op die daad. Het zou toch heel normaal zijn om voor dit vergrijp minimaal een extraatje af te leveren voor de celdeur van de desbetreffende. Het hele apparaat moet in werking worden gesteld om de ‘graver’ weer op te sporen en ook loopt de maatschappij de kans op een herhaling of nieuwe daad van de ontsnapte crimineel. Als je ontsnapt en je hebt zoals onze Totti nog vierentwintig maanden te gaan krijg je een bonus, de tijd die je moet zitten komt er nog eens bij, dus achtenveertig maanden te gaan en tijd genoeg voor een nieuwe tunnel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten