Ergens in Athene is er een handige Griek aan het Photoshoppen geweest met het ‘koppie van Papandreou’ als opbouwstuk van een uit de oudheid stammend standbeeld of een etalagepop met kleding uit ver vervlogen tijden. De verhoudingen zijn een beetje zoek, maar dat geldt, zeker met het onderwerp op de beide schilden, voor heel Griekenland.
Met teneergeslagen ogen, in gepaste kledij, kondigt Papandreou De Tien Geboden aan in de strijd met de diepe recessie waarin wordt verkeerd. Een noodzakelijk kwaad om het tij te keren, anders vallen we straks weer onder de Drachme.
Vrij vertaald zullen de Grieken zich aan deze Top Tien moeten gaan houden en de oude versie, die van u zult uw buurvrouw en haar welverdiende pensioen niet begeren, even vergeten, aan de olijfboom hangen, mogelijk voor later, voor betere tijden.
In het tekstballonnetje;
‘Eh, het kan niet anders. Dit moeten ze nu maar accepteren’.
In zijn rechterhand, voor de kijkers naar het plaatje, dus links;
1: werk en zoek niet
2: waardeer je baas of de werkloosheid
3: staak niet
4: verlang niet naar het salaris dat je had
5: verlang eigenlijk helemaal niet
In de linkerhand:
6: verlang of verkrijg geen pensioen
7: doe je televisie niet uit
8: scheldt niet op de regering
9: vraag je niets af
10: rust op de 8ste dag
Elke Griek weet dat de broekriem moet worden aangehaald, maar als dit waarheid zou zijn en niet gePhotoshopped, dan was het wel heel erg gesteld en zou je bijna, heel, heel voorzichtig, denken aan, in het Griekse een zeer beladen begrip, een ander soort van regeringsvorm.
Als ik de maker zijn gedachten een beetje begrijp en het zelf zou moeten verwoorden, dan kom ik ongeveer op het volgende, in de rechter graaihand;
1: mondje dicht en werken en blijf zitten waar je zit en verroer je niet, want er is toch niets te vinden
2: accepteer je lot en zeur niet
3: laat absoluut niet weten wat je mening is aan anderen
4: zet de tering naar de nering en leg het je studerende, sorry, nu uitgestudeerde, kinderen maar zelf even uit, simpel graag, zonder enige vooruitzichten daar aan te verbinden
5: wordt een zombie die niet denkt, maar als een mak schaap gehoorzaamt
De linker die niet weet wat de rechter doet;
6: maak er maar een uitzichtloze boel van en zoek je tafeltje voor de zondagochtend op de Athenas maar weer op, voor met wat juist in de goede richting van de wagen is gevallen, de bijverdiensten voor later als je oud bent
7: blijf voor die buis hangen en luister wat er allemaal door ‘ons’, die van punt 8, je wordt verteld en hoe je je behoort te gedragen
8: die van de televisie, die je alles met de paplepel ingiet of voorschrijft en je als een makke moet accepteren, of je wilt of niet
9: doe dat vooral niet, want zelf kun je op dit soort dingen geen antwoord dichten, schrap het vraagteken uit het vocabulaire en vervang het door een zuchtteken.
Gebruik het vraagteken omgedraaid, een handig bakje om alles in te deponeren dat je niet meer kan, kunt of mag zien, uitzichtloosheid
10: dat zullen we zeker nodig hebben, eigenlijk elke week weer om de vermoeidheid weg te krijgen, van een verlangenloos uitzicht, niet die op een strak blauwe zee of naar een zelfde kleur lucht, nee, naar een lege bodemloze portemonnee.
Maar gezien het aantal dagen, weken of maanden die in een jaar zijn samengevat, hebben we het genoegen eens in de vier jaar van deze 8ste dag te mogen genieten, dat is toch een ver-schrikkel-lijk vooruitzicht.
Sorry, het is niet anders, het moet nu eenmaal, dus accepteren zonder mopperen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten