Ben je, was je, de beste van de wereld, een man in super bonus, een master in het deponeren van een klein balletje in een klein gaatje.
Multi-multi-miljonair, met een schoonheid van een vrouw en een schat van een kind en toch kon je die weelde niet dragen. Je ogen zaten potdicht voor zoveel ‘weelde’, dom gedrag vertoont zich, driften die je niet kon stoppen of wilde stoppen, schone vrouwen, van soms een niveau dat niet paste bij je, werden genomen, telkens weer. Die golfclub van je bleef de gaatjes maar zoeken, hole-in one, afrekenen en op naar de volgende.
Dan komt het moment daar, dat je de rekening echt wordt gepresenteerd, door de media, de altijd maar jagende fotografen op sensatie. Nu moet je niet gaan piepen over deze mannen, zij doen hun werk om jouw tijdens je hobby te scoren. Daar leven zij van en minder riant dan dat jij je kunt permitteren, ongelimiteerd in geld, maar niet in gedrag. De bank schermt je werkelijke tegoed wel af, maar je gedrag staat altijd in het zonnetje, als je speelt is het een gewenste aandacht, voor jou, de sport en je sponsors.
Je vrouw dreigt richting de uitgestrekte bossen te verdwijnen, richting land van haar herkomst, Zweden en om de zaak te redden komt er een actie van je, drama op televisie. Primetime voor Woods, een nieuwe sponsor dient zich spontaan aan, de leveranciers van tissues. Deze kun je wel gebruiken, want je andere sponsors haakten één voor één in snel tempo af na het uitlekken van je escapades. Schandelijk gedrag en daardoor schadelijk voor hun goede naam, hun imago.
Even een half uurtje snotteren en een vooraf aan het papier toevertrouwd prevelement over de spijt, de plannen om je te laten behandelen in een kliniek en je besluit om je voorlopig even terug te trekken uit de golfwereld. Totdat je weer geschikt bent om je terugkomst, mogelijk bij Ophra Winfrey , aan te kondigen. Deze aankondiging kwam sneller dan de therapeuten konden knijpen in het oversekste zieltje van onze Tiger. Op de Masters, op jacht naar een aanvulling van zijn garderobe, en nieuwe blazer, een groene, maar het liep allemaal niet zoals hij graag had gewild, vierde. Naar mijn idee nog niet zo slecht, maar als je altijd bent gewend geweest aan winnen, valt deze vierde stek een beetje rauw op je dak. Vervolgens kondig je aan om eerst nog wat meer te gaan trainen voordat je weer aan een potje hole-in one slaan gaat meedoen.
Of de tijd gaat heel snel of je doet het weer overhaast, onder de druk van de sponsoren mogelijk, het volgende toernooi. Daar begint of het indekken tegen een mogelijk ‘verlies’ of je hebt tijdens één van je vele escapades een ‘wiples’ gekregen, want direct bij het begin van het tweede rondje begin je te klagen over pijn in het nekkie. Een wiples of whipless, hangt af van welke nationaliteit er nu weer aan de club is blijven hangen of is het door less wippen..?
Dan de therapeut voor tussen de oren en de ballen maar per direct vervangen voor een therapeut voor de fysieke gesteldheid of toch door een therapeute, een beauty voor vierentwintig uur per dag of eentje voor een snelle wiplesbehandeling.
Tigertje, Tigertje, ‘golfbal’, leer je het nu nooit, want ik hoor ze in Zweden al brommen, let’s play, not on maar in court.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten