Trebor's Flarden, belicht in telkens korte stukjes, verhaaltjes, anekdotes het leven, het be’leven,
op een Grieks eiland.
Soms direct, soms van veraf, soms via de media of van horen vertellen of zeggen, mond tot mond.
Als je weg bent uit de directe invloed van ooit thuis, ga je dingen anders zien, anders benaderen en
beoordelen, kritischer of soms lacherig.

zaterdag 26 februari 2011

Ver-tezoeken-zekeringen...


Als ik dan eens naar de televisie kijk, en het is toevallig op maandag, eerst even het journaal voor de ‘leuke dingen’ die zoal gebeurden en gebeuren in de wereld, goed voor het gevoel,  de keuze voor, op een eiland ver weg van de werkelijkheid. Een commerciële breek voor het regelen van een kop koffie of een glaasje souma, is wat sterker en kun je komende drama’s en klappen wat beter verwerken en je kijkt er nog minder genuanceerd door, wat minder betrokken. ‘Radar’, zeg maar de raderen gaan draaien, want telkens als Antoinette eenmaal op gang is, laten de heren menselijkleedveroorzakers, want daar gaat het toch meestal om, zich dan maar bergen.
Maar het valt mij op, dat wanneer ik een avondje ga ‘Radaren’ er een verzekeringsmaatschappij in het zonnetje wordt gezet voor de verkoop van één van haar top producten, een woekertje hier en een woekertje daar, om als het nog niet helemaal is uitgewoekerd, poetsen we het polisje nog een beetje op, want dan kan het laatste beetje als bonus nog toegevoegd worden aan het woekerbedrag, ‘alles is voor Bassie’.
Zo ook ergens in mei, nog voor de finale van de Champions League, onze ‘Hertzertje’ draaide weer op volle toeren, sorry verkeerde programma, was in bloed vorm. Een verzekering waarbij je aan het einde van de rit geld in moest leveren, hoe, ik begreep er geen ‘zak’ van, maar de kille cijfers wezen het uit. Zelfs de man van de overkoepeling van verzekeraars, het opperhoofd, het beste incasseringspaard van stal, moest toegeven dat dit niet kon. De ‘Reaal’iteit’ wees uit dat er mensen zijn die jaren hebben ingelegd op hun spaarhypotheek met bijbehorende levensverzekering er aan het einde van de rit een kleine zestienduizend euro bij moet lappen. De maatschappij heeft al een bedrag vrijgemaakt voor het schadeloos stellen van gedupeerden, dus bekennen ze mijn inziens schuld aan de kennis vooraf en toch de polissen verkopen aan de mensen.
Tuurlijk moet je de kleine lettertjes lezen, maar wie kan dat perfect, teksten waar door juristen wellicht weken of maanden aan is geslepen en geschuurd om de ‘reten’ van de verkopers schoon te houden, te vrijwaren voor claims.
Elke keer komt er weer iets anders boven, na de ‘Scheringaatjes’ nu weer zo’n ‘Reaaltje’ en wie weet wat er nog gaat volgen.

Verzekeringsmaatschappijen zijn in mijn ogen gewoon een stel oplichters, dieven, stelen met voorbedachte raden, handelen met voorkennis van het eindresultaat.
Het is jammer dat onze Neelie niet meer op die stoel zit in Brussel, zou ze zomaar geschiedenis hebben kunnen schrijven, zich onsterfelijk hebben gemaakt. Handelen met haar voorkennis en de zaak voor eens en voor altijd op ‘scherp’ zetten.
En het wordt de hoogste tijd dat de Minister van Justitie een ‘bedrag’ en wat ‘ruimte’ vrij moet gaan maken voor een lading onafhankelijke adviseurs om in verzekerde bewaring te stellen, op water en brood. Een polis aan d’r broek, levenslang zonder vooruitzichten op vervroegde aflossing of afkoop. Wat, met een beetje handelen , al dan niet met voorkennis, bij betalen bij het verlaten van het ‘vakantieoord’ ergens ver weg van de bewoonde wereld. Niets geen bonus, ook niet bij bewezen goed gedrag..! 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten