Bijna heel Europa lag plat en daarmee ook alle connecties met de rest van de wereld toen er ergens op IJsland een vulkaan het nodig vond om het binnenste eens het buitenste te laten worden.
Jaren en jaren had ze daar rustig gelegen, af en toe eens een rookpluimpje uitspugend, maar voor de rest niets aan de hand. En dan moest het ineens met gevolgen waar je bijna nooit aan zou denken. Een gigantische wolk as trok van noord naar zuid, zo schuin over bijna al de landen van Europa waardoor vliegverkeer onmogelijk werd. De chaos was compleet, omdat ook het doorvliegen naar andere delen van de wereld onmogelijk was geworden.
Reizigers op de vele luchthavens werden gedwongen te overnachten op of onder banken, achter de koffiemachine of gewoon op de vloer. Later werd er hotelruimte aangeboden of werden er stretchers verschaft, samen met eten en drinken.
Langzaam, tergend langzaam trekt het wolkje asdeeltjes voorbij en over en kan geleidelijk het vliegverkeer weer op gang worden gebracht.
Alle ‘opgehoopte passagiers’ moeten nu zo snel mogelijk van de diverse luchthavens terug naar daar waar ze vandaag zijn gekomen of dringend naar toe moeten. Sommige kunnen nog wel een week tot twee weken niet vertrekken door het systeem bij een aantal maatschappijen, weer het eerst kwam wie het eerst weer terug mag.
Langzaam lost de chaos op en dan beginnen de Grieken met eerst een binnenlandse vliegstop, de verkeersleiding op Athene legt er het boeltje bij neer, staking tegen de bezuinigingsmaatregelen. De komende en gaande vluchten van buiten Griekenland gaan met horten en stoten over de diverse landings- of startbanen. Een dag later gaat echt het hele zaakje plat, as de as om je hoofd is verdwenen wordt deze vervangen door een stakingswaas voor de ogen en ligt het hele luchtruim er strak blauw maar verlaten bij. De barricaden zijn opgeworpen op het Sintagmaplein, in het centrum van Athene, groot genoeg voor alle betogers tegen de regering, maar te klein voor een toestel van Olympic of KLM om te landen, ja, op de hoofden van...
Ben je eindelijk onderweg en dan sta je wederom vast op een vliegveld, weer een dag achter de koffiemachine in afwachting van een connection.
Het is om moedeloos van te worden en je besluit terstond om in het vervolg aan de handbagage een slaapzak, een comfortabel opblaasbaar matje en een zalig donzen hoofdkussen als prioriteit toe te voegen. Ik noem het m’n ‘rustlekkerzachtvliegvertragingssetje’.
Als het zo door gaat met dit soort onderbrekend vliegen, zou het wellicht voor een reisagent een tip kunnen zijn om georganiseerd te gaan vliegveld hoppen. Iedereen neemt iets mee om de tijd te doden, zoals bijvoorbeeld; Mens Erger Je Niet, thermoskannen om te laten vullen, voedselpakketten uit de oude voorraad van het Nederlandse Leger en een draagbare televisie om via BVN de aswolken te volgen of het laatste nieuws te ontvangen over Griekse stakingen. Om aan de hand van dit nieuws adequaat te kunnen reageren en nog net het laatste toestel te halen om op tijd te kunnen gaan genieten van het volgende vliegveld in staking of wegens weersomstandigheden gesloten. Camera mee voor het vastleggen van het bewijsmateriaal en de naamborden van de gescoorde vliegvelden.
Staken was het nieuws, overmorgen, dus morgen wordt er gewoon gevlogen, nee, niet door Olympic op de binnenlandse vluchten, allen vanaf Athene naar de rest van Europa. Voor vrienden van ons een gedoe van jewelste, geboekte tickets voor de dag van terugvliegen, van Paros naar Athene, om op ruim op tijd te kunnen zijn voor de doorvlucht naar Nederland, moesten worden omgezet naar boottickets. Dat kan dus niet, dus nieuwe boottickets aanschaffen à reson van dertig euro per stuk en later mar zien te regelen dat je het geld van de vliegtickets terug krijgt of de tickets worden veranderd in open tickets. Makkelijk als je nog eens van Paros naar Athene wilt vliegen, wanneer, volgende week, volgende maand, over zes maanden of ergens weer eens volgend jaar? Is reuze handig als die tijden dan weer aansluiten bij de thuisvlucht, maar meestal passen schema’s niet zo lekker op elkaar, maar een kniesoor die daar om maalt.
Voor de juiste indruk, de bijbehorende tijden om de opkomende rode vlekken in nekken door ‘halen we het wel of halen we het net niet’, te kunnen verklaren.
Jan voor de eerste keer op Paros en zijn vrouw Anneke voor de derde keer, dus die wist gelukkig een beetje de weg. Maar deze tour staat in geen enkele reisgids vermeld en wordt ook niet aanbevolen door de organisatie van sensatiereizen naar Griekenland en bijbehorende eilanden.
De ferry vertrekt om kwart voor elf en is om drie uur in Pireaus, vandaar is het met de bus iets meer dan een uur naar het vliegveld. Tot zover gaat het goed, om half vijf gaat de KLM naar Holland, dus de speling is maar een half uurtje. Gezien de te volgen route hoeft er maar ergens bij Glyfada een auto lek te rijden of te laat de bumper van zijn voorganger te ontwijken en het zooitje staat vast. Jouw terugvlucht staat ook vast, maar nu eens niet op het vliegveld door een staking, en gaat dus, dan maar zonder jou. En dan, de ferry loopt keurig op de geplande tijd de haven binnen van Pireaus, het inmiddels ongeduldige echtpaar onderaan de trap, gewapend met de koffers, in de starthouding. Om als eerste de loopplank af te razen, richting de voor de zekerheid toch maar gereserveerde en gereedstaande taxi. Wat gebeurt er, de ferry blijft zo’n kleine twintig minuten ronddobberen in de haven, reden onbekend, maar de tijd tikt door en snel, sneller dan je lief is en de taxi maar wachten.
Eindelijk, afgemeerd en een spurt richting taxi, inladen die koffers en gas op de plank, in vijfendertig minuten zag de chauffeur kans om de inzittenden, onze vrienden, bij de poort van departure af te leveren. Snel de zaak op de band, rennen richting security, ai, een rijtje voor je en nog slechts net tien minuten over. Dat gaat niet lukken, dag KLM, zie je wel een andere keer, maar nee, er kan ook door Grieken worden geïmproviseerd, om de security heen, zonder bomalarm of vloeistofcontrole richting gereedstaand blauw met wit vlieggeval, fasten your seatbelts en wegwezen was het, op het nippertje, pfffffff.
Zo zien we toch maar even hoe kwetsbaar de economische toestand kan zijn, één verkeersleider die weigert om het juiste antwoord op een uit de lucht vallende vraag te geven legt het hele vliegverkeer plat.
Of een vulkaan met braakneigingen, die kans ziet om filevorming te creëren en omleidingen boven de oceaan af te dwingen. Kosten niet te overzien. Maar die vulkaan werkt dan tenminste nog, dat doen de stakers niet.
Om Tom Manders, alias Dorus, te citeren met één van zijn vermaarde uitspraken;
‘ik wou dat ik een vulkaan was, heel de dag lekker lui op je rug liggen roken. En als er mensen langs komen, zeggen ze; kijk hij werkt..!’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten