Trebor's Flarden, belicht in telkens korte stukjes, verhaaltjes, anekdotes het leven, het be’leven,
op een Grieks eiland.
Soms direct, soms van veraf, soms via de media of van horen vertellen of zeggen, mond tot mond.
Als je weg bent uit de directe invloed van ooit thuis, ga je dingen anders zien, anders benaderen en
beoordelen, kritischer of soms lacherig.

zaterdag 26 februari 2011

Een fenomeen aan het water...


Het maakt niet uit in welk land je komt, met of zonder strand, want dan is er wel ergens een zwembad. Een plaats waar je je even kunt verfrissen en daarna languit op zo’n ligbed opdrogen, de tekort aan slaap onder de stralen van een zalig zonnetje inhalen, heerlijk. Maar om zeker te zijn van dit genot moet er natuurlijk wel eerst even worden gereserveerd, ’s morgens nog voor het ontbijt alvast voor straks een bedje inpikken, handdoekje erop, boek open op pagina dertien, alsof je al heel vroeg was begonnen en dadelijk, na de jus en de verse croissant, verder wilt lezen.
Zo ook een keer op ‘ons’ strand, zonaanbidders, van die bruingeblakerde zandpoezen, een hele familie, pa, ma en twee kids, van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat, zelfs nog na zonsondergang. Het was goedkoper geweest als ze geen hotel hadden genomen, gewoon op het handdoekje doorgaan, de hele nacht, op het zand.
Op een ochtend, wij toevallig ook eens vroeg op het strand, voor een snelle duik en dan weer lekker naar huis, dat kunnen wij doen, want we wonen op het eiland en hebben de mogelijkheid om wel zes keer per dag te gaan duiken. De familie in aantocht, handdoekjes en boeken, alles dubbel in verband met het gebruik waarvoor ze normaal dienen te worden gebruikt, afdrogen, lezen en voor de reservering van.
De handdoek op het bedje aan de waterkant, het boek op de stoelen bij één van de tafeltjes aan de rand van het strand en tot onze opperste verbazing werden de tassen, waarin het transport van al dat gedoe had plaatsgevonden, gedeponeerd op de stoelen bij een tafeltje op het terras van de strandtent. Alles in één lijn.

Ze zouden voor dit soort mensen de spelregels, zoals ze van toepassing zijn in Italië, moeten hanteren. Daar vinden ze dit, net als overal elders in de wereld, onbeleefd, maar het is daar strafbaar en de boete kan oplopen tot maar liefst duizend euro.

Dat wordt zitten in die stoel en er nooit meer uit komen, niet om te zwemmen of om wat te gaan eten en een pampertje wordt een noodzakelijk kwaad.
In toerbeurt zou nog kunnen, maar allemaal tegelijk een spelletje doen in de zee of zwembad, vergeet het maar. Het is ‘blijf zitten waar je zit en verroer je niet’.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten