Eerst een vakantieliefde ontmoet en nu gaat deze liefde als een drama in de boeken. Verschillen in cultuur en beleving wat liefde werkelijk is, samen delen, al dan niet in voor- en tegenspoed. Niets was waar van dat al, oké, de liefde was er wel, maar blijkbaar met de Griekse slag, samen delen verzandde in alleen, in de taverna met vrienden en haar thuis laten zitten met de met liefde bereidde dis, voorzien van een romantisch wijntje, tussen de kaarsjes. De gootsteen als eindstation en een tranendal op het kussen, al vroeg en alleen. Tot het moment daar, einde oefening, einde liefde voor, al brandt het vlammetje nog wel op een laag pitje, want hij was toch wel aardig, maar vergat dit alleen op de juiste manier te tonen of uit te voeren in de praktijk.
Telefoon, in tranen komt de story, als een niet te stuiten spraakwaterval, en later in flarden alle daarbij behorende, dramatische en soms uiterst ‘vernederende’ momenten. Momenten van opperste verbazing over zoveel onbegrip en horkerigheid, de onmacht die ontstaat om dingen anders te willen doen om hem maar te bekoren. Het helpt niets, hij ziet het niet, wil het niet zien of wellicht zelfs rust er een soort van ‘verbod op het wel zien van’, van mama die zo wel eens haar apegatje zou kunnen verliezen, haar zoontje, haar steun en toeverlaat, in alles, maar zeker financieel. Een zus komt met een waarom toch, je hebt toch alles, geld, een auto, een huis, straks zelfs een nieuw huis, seks, wat wil je nog meer?
Wederom telefoon, zowaar eentje met een liefdevolle klank en een beetje gelukzaligheid als ondertoon. Aandacht van een bezoeker, een Griek, oei, kijk uit is een eerste reactie, maar de ondertoon verandert langzaam in een boventoon, een toon van spannend en opwindend. Wie is en wat wil hij, kennen we hem, ken jij ‘m, oh, je kent ‘m al van eerder, oh, een klant van de inmiddels ex. Of we zaterdagmiddag even mee willen gaan om eens bij zijn bedrijf te gaan kijken. De man in kwestie kweekt tomaten in een kas, volledig geautomatiseerd, maar dit terzijde, want het gaat er meer om of de ‘tomaat al rijp is of te rijp voor’.
Zo op de inmiddels legendarische zaterdagmiddag richting overdekte tomaten en de beloofde uitleg door de te ‘balloteren tomaat’. Welkom geheten door een doldwaze, uiterst enthousiaste zwarte Labrador met een tomeloze energie om te spelen, konden we het walhalla der nog rood te worden lekkernijen betreden. Onder de inmiddels door ons nauwlettend in de gaten gehouden eigenaar, ogen op steeltjes om maar niets te missen van zijn uitleg, sorry reactie in de richting van zijn wens, zijn droomwens, zijn toekomstige liefde mits zij wel wil en wij goedkeuren. Mijn wederhelft, compleet in extase over zijn manier van het kweken van tomaten, op de manier zoals haar vader, de nostalgie herleeft, was meer daarop geconcentreerd dan op. Na gedane uitleg en de daarbij behorende belofte, net zoveel van die overheerlijke, nog ruikende en smakende rode vruchten aan een tros als we maar willen, naar zijn privé-onderkomen voor een koffie of thee naar wens. Opblaasbaar Chesterfield bank en stoel als inrichting van het huisje, wiebelend lekker genieten zou ik zeggen, eindigt met hij links en zij rechts van elkaar, dus naast elkaar op de dubbele Chessy van wiebelend allooi. Als dat maar goed gaat en dat ging het, hij blijkt gentleman eerste klas. Thee, koffie en een gezellig gesprek, om af te sluiten met een aantal mogelijke ontmoetingen in de directe toekomst, als de tomaten en de tomaat rijp zijn voor een vervolg. Onze ballotage wordt op de terugweg tussen de vierwielen verder besproken en gemotiveerd, rustig laten rijpen en vooral niet te vroeg plukken deze gentleman, wat dat is hij zeker weten.
Snelle afspraken en voorstellen afwegen en al dan niet nog even afwimpelen tot later, tijd genoeg en de uitspraak; ‘hardlopers zijn doodlopers’, staat volgens mij niet of nog niet in het woordenboek der Grieken, de Griekse van Dale wacht daar nog op, al jaren.
De laatste berichten voor het ter perse gaan van de ‘flarden uit dit leven’ waren, dat de tomaten inmiddels rijp en geoogst zijn en de ‘love of her life’, de geballoteerde tomaat, al aardig richting de wijd gespreide armen gaat en de liefde echt is ontsproten. Het tijd gaat worden om te oogsten. Een oogst op weg naar een leven met een Griek, maar nu met eentje die weet waar Eros de bloemen haalt, een overheerlijk bereidde dis weet te waarderen en zijn liefde op handen draagt, bij voorkeur richting slaapkamer. Even naar oeroud recept, overgeschreven van de zus van de ex, of alles aanwezig is, geld, geen probleem denken we zo, een auto, een aardige jeepachtige, dus dat kan er mee door, een huis, dat komt eraan, moet nog even gebouwd worden naast de overkapte tomaten en seks, daar laten we ons niet over uit, hebben we alleen maar gedachten over, oefenen totdat, totdat wat..? Zij leefden nog lang en heel gelukkig, hopen we.
Op het moment van plaatsing van dit artikel: gelukkig getrouwd..!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten