Trebor's Flarden, belicht in telkens korte stukjes, verhaaltjes, anekdotes het leven, het be’leven,
op een Grieks eiland.
Soms direct, soms van veraf, soms via de media of van horen vertellen of zeggen, mond tot mond.
Als je weg bent uit de directe invloed van ooit thuis, ga je dingen anders zien, anders benaderen en
beoordelen, kritischer of soms lacherig.

vrijdag 25 februari 2011

Actie, stevige actie…


Bij een bezoek aan Athene loopt menig toerist het risico gerold te worden, niet zeg maar naar het dichtstbijzijnde overheerlijke restaurant of na afloop van een weldadig diner richting hotel, nee, de zakken leeg en nooit meer iets terug zien. Elke keer weer een heel gedoe, credit cards blokkeren, paspoorten regelen bij de Ambassade, rijbewijs vind je terug ergens in het Oostblok, hetzij om ‘legaal’ te kunnen tuffen in zo’n ouwe Lada of als incasseringsbewijs met de gerolde bankpassen met bijbehorende euro’s of dollars. Kieskeurig waren en zijn ze niet, nationaliteit doet niet terzake, rollen die handel en wegwezen, tot zo, bij de volgende.

Zeg niet dat het u niet zal overkomen, we hebben ze bijna huilend ontvangen op Paros, weg vakantiegeld en plezier. Een vriend van ons tot driemaal toe, eerst ‘gewoon’ de knip uit het kontzakje gelicht, de tweede keer met een heel circus, Grieks drama, in het metrostation op de roltrap. Hij laat beleefd iemand voorgaan die haast had, toen hij en daar achter sloten nog drie man aan, de eerste ‘stuitert’ onderaan de roltrap, hij er overheen, de man achter hem boven op hem en de andere twee deden het werk. De één met grijpgrage vingertjes en de andere heel behulpzaam met het oprapen van onze vriend. Alles weg, voor de tweede keer, paspoort en rijbewijs, waarvan de pasfoto’s nog nat waren en een beetje cash, zeshonderd euro, foetsie. De derde keer, pinnen in het station om straks, na z’n afspraak, de rekening te kunnen betalen in het restaurant. Wordt hij gevolgd, althans dat gevoel kon hij later beschrijven, tot het restaurant, neemt daar plaats met z’n afspraak en zet z’n tasje op de stoel naast hem. Inmiddels waren er twee heren binnen komen lopen en namen plaats aan een tafeltje schuin achter hem maar bestelden niets bij de ober. Vreemd dat de ober dan niet zegt, ‘heren dit is geen wachtlokaal’, maar nee, de heren bleven nog even zitten en gingen toen maar. Jasje over hun arm en bij het passeren zo en passant ook de tas van de stoel, die naast onze vriend, onder het jasje laten verdwijnen, weg waren ze.
Shit, weer een nieuw paspoort en rijbewijs, credit cards en wat zoal niet meer, een bril die tegenwoordig ook niet meer de prijs heeft van een zakje patat of souvlaki àp olla.
Maar een geluk bij een ongeluk, de hele actie stond op camera en kon dus zo als bewijs dienen bij de politie. Normaal heeft dit geen enkele zin, een hoop papierwerk en de dader staat eerder weer buiten en hervat zijn dagelijkse bezigheden voordat oom agent klaar is met het opschrijven van je naam en adres.
Nadat zijn klant voor de genoten lunch had betaald en onze vriend honderd euro had gegeven om een ticket te kunnen kopen voor metro en ferry, richting politie om toch maar aangifte te doen. De ober was bereid om als getuige op te treden ingeval er één van de daders opgepakt zou worden.
Bij de Ambassade werd hem de vraag gesteld wat nu een paspoort op straat zoal oplevert, want dit was al nummer zoveel in nog geen zes maanden en dat vonden ze toch wel ‘verdacht’, een man van bijna zeventig, handelaar in ‘blanke slaven met Nederlands paspoort’, ja, dat zou ik ook verdacht vinden. Toch voor de zekerheid maar even vragen waar de slavinnen vandaan komen en of de kleur op de paspoortfoto overeenkomt met de ‘kleur van de huid’.

Zo kan ik nog vele voorbeelden geven van dit soort onverlaten die het bezoekers, die we graag willen en nodig hebben, uiterst onaangenaam maken en daardoor een volgende keer zich zullen bedenken om naar Griekenland te komen. Maar de politie heeft waarschijnlijk dagenlang filmpjes zitten bekijken tussen de stakingsacties door en heeft een fraai resultaat geboekt in de strijd met deze dievenbendes.

Via de Griekse Agenda liep namelijk dit hoopvolle bericht binnen:
ATHENE (ANP/AFP) – De Griekse politie heeft een groep van meer dan zeventig zakkenrollers opgepakt, die de metro’s van de hoofdstad Athene onveilig maakte. De bende kon worden opgerold met behulp van beelden van beveiligingscamera’s. Dat heeft de politie van Griekenland donderdag bekendgemaakt.
De dieven, 69 Roemenen, drie Bulgaren en een Griekse beveiliger die hen hielp, werkten in groepen van tien personen tegelijk. Als een van hen een voorwerp stal, werd het in een vuilnisbak gegooid en later meegenomen door een ander lid van de bende. De zakkenrollers hangt een gevangenisstraf tot tien jaar boven het hoofd als ze veroordeeld worden.

En nu maar hopen dat de rechter een veroordeling uitspreekt die anderen er van zal weerhouden om ook dit ‘beroep’ uit te gaan oefenen, tien jaar het maximum, per diefstal of voor de hele serie. Ik hoop per stuk, geeft langere termijn rust op straat en de metro met bijhorende stations.
Geeft ook hier wat minder stress en bezorgdheid als we onze vriend richting Athene laten gaan, hoeven we niet vooraf de Ambassade te bellen, leg het nieuwe pasoort alvast maar klaar, de pasfoto’s zitten nog in het archief, zijn nog niet verouderd, kunnen er dus zo op. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten