Trebor's Flarden, belicht in telkens korte stukjes, verhaaltjes, anekdotes het leven, het be’leven,
op een Grieks eiland.
Soms direct, soms van veraf, soms via de media of van horen vertellen of zeggen, mond tot mond.
Als je weg bent uit de directe invloed van ooit thuis, ga je dingen anders zien, anders benaderen en
beoordelen, kritischer of soms lacherig.

vrijdag 25 februari 2011

Voetballen met bonen en...


Wederom Marpissa, zondagochtend in alle vroegte, een potje voetballen, wederom tegen een team van Santorini, anderen dan de vorige keer en dus geen scorende boneneter deze keer.
Een spannend potje met in de rust, ja, u raadt het al, bonen met uien en vandaag werd er iets extra’s gepresenteerd. Een delicatesse van de bovenste plank, zeg maar doellat, salagari in de olie met een vleugje knoflook en een snufje verse kruiden. En natuurlijk om de zaak makkelijk weg te laten glijden, de eigen gemaakte, echte lekkere straffe, tranen trekkende souma.


Het kan niet op daar, creativiteit en culinaire hoogstandjes op een tafeltje onder de bomen. Waarschijnlijk wel met grote dank verschuldigd aan ‘moeke’ in de keuken ergens bij een van de leden thuis, de meesteres in het bereiden van de enige echte ‘Marpissa Arena Vasolia met Salagari als Dessert’. Welke voetbalclub serveert dit in het openlucht clubhuis of langs de lijn, tussen twee doelpunten door. Elke speler verlangt, wat solliciteert, naar rood, vroegtijdig, om maar snel bij de bonen met te zijn, voordat de hooligans ook daar hebben toegeslagen en de hele voorraad keldermeester hebben gemaakt.
Ik heb ook al gesignaleerd, via de lens van het Canon, dat er door spelers pogingen tot omkoping zijn ondernomen, richting scheidsrechter voor zo’n vroegtijdige, rood richting bonen. Maar de man in het zwart houdt die rode graag voor zichzelf, zodat hij net even eerder kan eindigen dan de beide teams. Hij fluit altijd net af op het moment dat de aanval aan de verre kant, ten opzichte van de pot vasolia, druk aan de gang is en hij aan de kant staat het dichtste bij de pot. Sprintje, handjes van de beide aanvoerders kunnen ook worden geschud met in één hand een gevulde bak vasolía,. De souma komt later, na het schudden, samen met de salagari en een sneetje vers brood, kalí orexí..!
Ik ben wederom benieuwd naar over twee weken, de volgende thuiswedstrijd, wat brengt het menu dan weer, de souma is een zekerheidje, vasolia ongetwijfeld wegens succes geprolongeerd, salagari is afwachten of de snelheid van vermenigvuldigen in dit deel van het seizoen past en..?

Zal wel even bellen worden met de keukenprinses, wat schaft de Marpissiakospot..?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten