Vakantieliefdes...

Waar gebeurt het niet in de wereld, de love of your life, de Adonis op het witte zandstrand, in de roes van het vakantiegevoel loop je ‘m in de armen, want je valt als een baksteen honderd meter naar beneden en hij vangt je op. Alsof je ploft op een hemelbed, de wens van de gedachte, het doel waarnaar zij, maar zeker hij, naar streeft, het is gelukt, ik heb ‘m gevonden.

Dan komt het moment, de terugvlucht staat geboekt, de thuisbasis roept, de werkplicht staat weer popelend op je te wachten. Dan moet je ‘m achterlaten, tranendalen, en met de belofte ik kom snel terug, valt het hekje van de douane achter je dicht, of zoals wij het hier beleven, de ferry laat de trossen vieren en zet de zaak op full speed, nog een laatste mogelijkheid tot zwaaien en een kushandje. Daarna val je onder de hoede van de kapitein en later de piloot, toevallig ook geen onaardige verschijning onder de pet.

De reis duurt in zo’n geval altijd te lang, veel te lang, het kan niet snel genoeg gaan, vlug naar huis, computer aan en skypen. Via webcam en headphone groeit de band gestaag en de extra gewerkte uurtjes, bijna zelf gecreëerd, leveren snel de extra benodigde eurootjes op om snel weer terug te kunnen gaan.

Zo is het inmiddels al een aantal keren gelukt om met korte tussenposen in de armen van de enige echte Adonis te liggen en dingen te doen, oké, dat hoort erbij.

Dan komt het moment, de tranen worden nu gelaten door de achterblijvers, de vrienden, de familie en ex-collega’s, die nu op zullen moeten draaien voor de extra uurtjes. Maar als ze ook een goed gevuld spaarpotje hebben, zijn er op aanraden van de experts nog wel een paar andere Adonissen of Kostassen te vinden onder de stralende zon.

Daar komt de love of his life, aangespoeld met de ferry, voor altijd en dat is lang.

Eindelijk bij elkaar en de prille liefde maakt ze zo gelukkig, maar hier moet ook aandacht worden besteed aan de bron van inkomsten, dus Adonis kan niet alleen flierefluiten en de macho uithangen met zijn nieuwe aanwinst. Zo moet ook hij ’s morgens richting werk en blijft zijn vriendinnetje achter in het huis bij zijn inmiddels al aardig in jaren gevorderde vader en moeder, met ook nog een van zijn zussen en twee kleine kinderen.

Als u dan weet hoe Griekse ouders omgaan met hun kinderen, dat is bijna tot het ziekelijke af, verwennen tot er geen einde aan komt en dat wordt dus ook verwacht van de nieuwe bewoonster, die door ma wordt gezien als de ‘dief’ van haar zoon. Zij komt dat arme jongetje bij haar weghalen, voor zich zelf claimen en dat wordt niet echt in dank afgenomen. Dus het botert niet altijd zo goed tussen de twee en haar Adonis reageert helemaal niet in de richting van zijn moeder en laat zijn liefde maar modderen. Komt thuis van zijn werk en wil dan, zoals altijd gebruikelijk was en is bij zijn moeder, direct eten en dan languit op de sofa lekker indutten.

Iets wat in haar manier van leven nooit is voorgekomen, gewerkt, even lekker relaxen, daarna eens rustig overleggen wat nu te doen of te eten en dan eventueel samen de keuken onveilig maken. Gezellig keuvelen over wat er die dag is gebeurd en als alles dan klaar is om genuttigd te worden, aan tafel en genieten onder het verder afronden van het opgestarte gesprek tijdens het schillen van de aardappels en het wassen van de horta en de tomaten.

Moeder, die zeker niet, en vader hebben daar totaal geen oog voor en zijn zus heeft het te druk met de twee kinderen de hele dag. De verliefdheid komt redelijk onder druk te staan en begint langzaam een beetje tegen te vallen. Door de situatie met de familie, die geen woord over de tuingrens spreekt, is er ook een positieve kant aan deze situatie ontstaan, de Griekse taal gaat haar aardig af en zo kan ze haar ‘mannetje’ staan.

Het nieuwe van de verliefdheid verdwijnt een beetje met de dag, attent zijn en haar een complimentje geven als er lekker is gekookt of als ze er leuk gekleed uitziet, vergeet het maar, dat is niet de aard van het beestje en niet alleen van dit beestje, veel Griekse beestjes hebben dit. Samen uit, samen eens wandelen langs het strand, allemaal verleden tijd, in het prille begin konden de wandelingen bij zonsopkomst of ondergang niet lang genoeg zijn, maar nu vindt hij op zondagochtend, nou ja, zo ongeveer tegen de middag, het vele malen belangrijker om naar zijn vrienden te gaan in de taverna voor een koffie of een biertje. De gesprekstof gaat ook niet heel erg ver buiten de werkzaamheden van alle dag en zo worden de dagen een saaie bedoening en wordt de invulling een probleem. Gevaren loeren, ruzie met de familie, drankje extra of steeds eerder om de tijd maar te vullen, het sluipt zomaar binnen en voor je het weet escaleert de hele boel.

Dit is nu eenmaal de aard van de Griekse man, vanaf kind door iedereen eindeloos worden verwend en daarna bijna verafgood.

Gaat zoonlief er dan vandoor met een Griekse, dan weet zij hoe er mee om te gaan, zich in dat lot te schikken, het was zo, dus wordt het nu ook zo.

De praktijk wijst uit dat vele relaties, huwelijken, op de termijn, de gelukkige natuurlijk daargelaten, aan ontploffingsgevaar en daadwerkelijke explosie niet ontkomen. Aan het begin van het naderende einde wordt er nog een poging ondernomen om de zaak te redden, zij een paar weken of maanden naar ‘huis’ en dan weer een paar maanden ‘thuis’, leuk geprobeerd maar... Ik heb er een aardige en passende term voor weten te bedenken; ‘een ferry-nice-relation’.

Het waren jaren, tropen jaren, die me diep ongelukkig hebben gemaakt en aan het einde niets hebben gebracht.  Tot zover en niet verder.

Vaak zijn er dan al jaren overheen gegaan en komen deze dames in een soort vacuüm terecht, blijven in het Griekse, waar ze mogelijk, hopelijk, in de loop der jaren wat vrienden en vriendinnen hebben weten te maken die ze kunnen opvangen en bij kunnen staan met raad en daad. Of terug naar land van herkomst waar mogelijk nog wat familie is die kan helpen, want vriendschappen zijn op afstand en na al die jaren nagenoeg verwaterd en kunnen ze daar niet direct meer aankloppen.

Mochten er uit de relatie van jaren kinderen zijn geboren, dan is het volgens de Griekse wet zo, dat deze kinderen, als hij daar geen toestemming voor verleent, dan bij de vader blijven, uitgaande dat de vader Grieks is en de moeder vanuit een ander land is binnen komen fladderen op de vleugels van zo het liefdesnestje in.

In beide gevallen zullen ze dan werk en een onderdak moeten zoeken om het hoofd boven water te houden.

Dus de love of your life, de Adonis op het witte paard, ergens langs het strand van een Grieks eiland gesignaleerd, wees alert en laat je hart niet door de eerste de beste golf van slag raken, houdt de vlinders maar even in het hokje, houdt de amoureuze pijlen maar ver weg van de boog, bezint eer gij begint.